ég helst hræddur við hafið, ekki það að ég sé sjóveikur heldur panica ég inni í mér þegar ég hugsa um myrku djúpin, svo djúúúúp. Og skordýr, sérstaklega kóngulær. Þá og líka að vera fastur í þröngu rými, geta ekki hreyft mig og deyja þar úr sulti. Og einnig að verða heimskur. Svo lítið er nú það.