RÉTTLÆTI Kögursel 17, 109 Reykjavík. Lítið hvítt hús með háu risi, bílskúr og litlum, einföldum garði. Bakgarðurinn snýr móti litlu leiksvæði með sandkassa, rólum og stórum leikkastala þar sem krakkarnir voru vanir að safnast saman eftir kvöldmat og stunda hina ýsmu leiki. Hann var eitt sinn einn þessara krakka en það voru mörg ár síðan. Nú var hann kominn aftur til að leysa gamla flækju í tilveru sinni. Hann hringdi dyrabjöllunni og beið. Dyrnar opnuðust og miðaldra kona með sítt dökkt hár...

Viltu heyra mig? Hvaða máli skiptir þig? Hvernig andlegt ástand mitt er einmitt núna! Mér líður ekki vel Mér er ekki um sel Og svo er mér flökurt til þokkabóta! Ég ætti kannski að passa mig Ég ætti kannski að hætt’ að pirra þig Eg næ engu taki Heldurðu að saki? Þó ég kasti upp í kjöltuna þína! Ég heyi mjög oft stríð Og aðeins mér ég býð Og sprengi loksins sjálfan mig í tætlur! En oftast ertu með Þó það sé þér þvert um geð Því sprengjur eiga oftast ákveðinn radíus! Ég ætti kannski að passa...

REGNIÐ Í regninu stend ég aleinn Droparnir merja mig eins og steinn Það er svo kalt og svo sárt Hjálpaðu mér, ég á svo bágt Regnið hamrar á baki mér Heggur svo fast að á mér sér Úr minni húð drýpur blóð Hjálpaðu mér, vertu svo góð Ég leyta skjóls sem hvergi finnst Hvergi vörn svo á sé minnst Ég tek á rás, að undan kemst ei Hjálpaðu mér áður en ég dey Verndaðu mig, vertu mitt skjól Vermdu mig, vertu mín sól Þú ert sú eina sem bjargað mér kann Hjálpaðu mér, mér sem þér ann

Mandatory Existence Þessi heimur Þessi heimur fer illa með mig Þessi heimur Þessi heimur er vondur við mig Ég er ekki sáttur Ég er ekki sáttur við mannfólkið Ég er ekki sáttur Ég er ekki sáttur við allt pakkið Ég ætti að drepa Ég ætti að drepa mig Ég ætti að drepa Ég ætti að drepa mannfólkið En í þessum heimi Í þessum heimi er ég til Og í þessum heimi Í þessum heimi þekki ég þig Og ef ég svo dræpi Ef ég svo dræpi sjálfan mig Já, ef ég svo dræpi Ef ég myndi svo hengja mig Þá myndirðu… FLIPPA,...

Hlið félagsskítsins Aleinn ég sit og aleinn ég bíð Get ekki skemmt mér með þessum lýð Ég vild’ ég væri jafn vitlaus og þið Þá gæti ég dansað, hlegið og drukkið Í staðinn sit ég einn í minni þögn Hlust’ á hávaðann en skemmti mér ekki ögn Mér líður ósköp illa og vil helst fara heim Kveð bara snemma og kvöldinu ég gleym’ Ég læðist einn heim og fer snemma að sofa Horfinn frá ykkur eins og ómerkileg vofa Fólk leitar að mér og enginn skilur neitt En ég er bara svona og get því ekki breytt

Ég vaknaði einn morgun, frekar slappur. Mér fannst ég hálfveikur, með dálítinn hausverk og hálfórólegur í maganum. Ég fann spegil einhversstaðar, skrítinn í laginu, eins og málningaklessa. Ég held hann hafi verið skorinn út þannig, ég veit ekki. En í speglinum leit ég út fyrir að hafa ekki sofið í mörg ár. Augun sokkin og bólgin, þungir baugar, hárið í algjörri óreyðu. Ég var líka með vont bragð í munninum, eins og maður á von á að hestaskítur bragðist en gerir samt ekki. Svo virti ég fyrir...