Alltaf áhugavert þegar það er gert lítið úr ljóðunum manns. Ég þoli ekki Siggu Beinteins og þetta var ekki hugsað sem söngtexti. En það þýðir víst ekki að fara í fýlu, kennir manni bara að vera ekki að senda ljóð út í heiminn, frekar að eiga þau bara einhvers staðar þar sem enginn getur meitt þau, svona eins og tilfinningar sem mega ekki brjótast út - gæti verið stimplað sem klisja. :Þ (ulla á heiminn, hann ullar á mig)