Jæja, frænka mín er þvílíkt hrifin af strák og er búin að vera það mjög lengi. Þau hafa ekkert það mikil samskipti en tala þó stundum saman. Hann er þegar í sambandi. Hún talar rosalega oft (ALLTAF!!) um hann og þegar hann sér hana þá er hann alltaf að gefa eitthvað í skyn; segja hvað hún er flott og falleg og sæt og að hann vilji kynnast henni og svona. Henni finnst það óþægilegt því hann veit ekkert hvernig henni líður og hún getur ALLS EKKI sagt honum það. Fyrir u.þ.b. ári var þessi...

Góðan dag/gott kvöld. Viljiði reyna að gefa einhver góð svör.. t.d ef þið hafið lent í þessu sama ? Jæja, málið er þannig að ég hef núna verið hrifin af strák í dálítinn tíma, svona u.þ.b 3 mánuði. Hann er ýkt skemmtilegur og góður en málið er að hann er með stelpu, sem er rosalega sæt og allt það. Ég er ekki þannig týpa sem reynir við stráka sem eru á föstu en ég get ekki hætt að hugsa um þennan strák. Mér langar alltaf að tala við hann og ég þoli ekki þegar ég sé hann og kærustuna hans...

Ó, ef aðeins, þú myndir skilja hvernig fyrirgefning syndanna virkar. Þá aðeins, myndi ég segja þér hve sárt ég sæi eftir því. Ó, ef aðeins, ég hefði kjark þar sem þú stendur við strætóskýlið. Þá aðeins, myndi ég láta á mig hanskana og pikka í þig. Ó, ef aðeins.. Ef aðeins, ég þyrði að líta á þig og segja fyrirgefðu.. Og hætta að ráfa í snjónum með skónum mínum.

Í hjartalagi er fólgið allt, en ekki neitt í auðlegð; sé það staðfast, hækkar hagur manns, en auður, löngum illa fenginn, villir glóp með sínum blóma, sem er fokinn innan skamms.

Auðmýktin - fegursta blómstrið, sem spratt í Paradís, og hið fyrsta, sem visnaði. Síðan hefur það sjaldan sprottið á jörðinni. Það er svo veikt og fíngert að það visnar á sömu stundu og það lítur á sjálft sig.

Í gegnum hið kalda kyrra veraldarhaf rennur hlýr Golfstraumurinn frá miðbaug jarðar til norðurheimskauts. Spurðu vísindin hvernig það má verða að straumur með volgu vatni geti runnið eins og milli tveggja fljótsbakka úr myrku köldu kyrru vatni. Þau geta ekki skýrt það. Á sama hátt mætum vér í heimi náttúruaflanna sem líka eru komin frá Guði. Þeim Guði sem er kærleikur… Og vér leyfum heitum lifandi Golfstraumi kærleika hans að ná og hrífa oss með sér.

Ég bíð óttaslegin. Kalt andrúmsloftið frýs raddböndin, uppgufun að innan þurrkar góminn. Loðnir geitungar hamast um í maganum, berjast um að komast út. Útlimirnir titra af spennu og kvíða. Ég er kynnt. Ég heyri hátt lófatak, sem víkur fyrir þungri þoku í eyrum mér. Geislarnir skerast í augun, ég lít undan og sest. Þögn kemur á múginn sem starir. Ég reyni að byrja. Ég leita innra með mér af einhverju til að túlka, en það er ekki þar sem það var fyrr í dag. Ég stend upp, full af kvíða eins og...