Ég hefði nú haldið að maður, sem rétt minnist á að guð sinn muni dæma um gjörðir hans eftir til himna er komið, sé nokkuð frábrugðinn náungum sem minnast á guð sinn í öðruhverju orði. Dæmi um málfar dæmigerðs múslima þýtt á íslensku: ,,Ég ætla út í búð, ef guð lofar, til að kaupa, ef guð lofar, brauð, ef guð lofar, handa krökkunum, ef guð lofar!'' Er þetta svipað?