Eitt besta ljóð sem ég hef séð lengi! Umhverfið sem er búið til í þessu ljóði er einhvern veginn róandi, maður getur séð sjálfan sig fyrir sér vaggandi í sápukúlunni, svífandi milli trjáa í bongóblíðu! Endar óvænt þegar sápukúlan springur - góð lýsing á dagdraumunum og hvernig þeir bregðast oft á tíðum. Þetta ljóð reddaði alveg fyrir mér helginni :) Kv. Danni