Ég gekk í gegnum stóru dyrnar og mér leið eins og glitrandi stjörnu.
Allir störðu á mig í fáeinar en langar sekúndur.
Ég sá myndavélar, fréttafólk og rauðan borða,
en aðeins frá mínu sjónarhorni.
Ljósin hurfu og ég fékk sjónina aftur.
Þarna stóð hún, fallegri en nokkru sinni áður.
Það var aðeins hún, brosandi.
Ég var stjarnan hennar.
Ég heiti ekki gummi (og ekki heldur Guðmundur)…