Ég var kannski aðeins að alhæfa of mikið :) Þegar ég fermdist, sem ég sé mikið eftir að hafa gert nú, þá voru þessar spurningar fyrst að kvikna hjá mér, þ.e. um tilgang lífs og tilvist guðs og einhvern veginn var það þannig hjá mér, eins og mörgum öðrum, að ég fór í hálfgert kerfi í hvert skipti sem ég velti því fyrir mér hvort að það væri í rauninni til guð og hvort að það væri líf eftir þetta líf. Ég fermdist vegna þess að ég taldi mér trú um það að svo væri, vegna hræðslu við tilhugsunina...