Ég hef rosalega oft lent í þessu, en geri minna og minna eftir því sem ég verð eldri. Þegar ég var unglingur var það næstum á hverri nóttu í 1-2 ár, þá gat ég bara hreyft augun og þýddi lítið að ætla hreyfa mig. Eina ráðið var að reyna sofna aftur og vona að þegar ég vaknaði næst væri ég bara eðlileg. Ég leitaði lengi útskýringar á þessu og komst að þeirri niðurstöðu að þyrfti einfaldlega að læra að beisla þennan hæfileika. Þannig að ég hellti mér í allskyns hugleiðslu og draumtækni og kemur...