Áhugaverð grein. ég hef lent í svo að sseiga orðrétt í sömu reynslu, byrjaði þegar ég var mjög ung(ekki viss hve gömul, 8-10, er 23 í dag) og hélt ég væri að deyja, en eftir því sem ég varð eldri burjaði ég að hlakka til þessa óvænnttu ferðalaga, og hafði betri stjórn á þv´´i sem var að gerast. ég hef talað við miiðla um þetta, og var mér sagt að þetta væri fullkomlega hættulaust, og ég ætti bara að líta á þetta sem gjöf/farmiiða til að kanna aðrar víddir, og ég heffði góða vernd frá “fólki”...