Afi minn í dó fyrir 2 árum, en þá kom pabbi bara að honum í rúminu, dánum. Enginn hafði séð þetta fyrir. Ég var eiginlega sú eina af frændsystkinum mínum sem mætti í kistulagninguna, þau réðu bara varla við þetta.. En ég hágrét allan tímann, stoppaði varla. Svo í jarðarförinni grét ég líka allan tímann, þetta var bara of erfitt fyrir mig. Svo næstu helgi eftir að hann dó var ég að fara í sumarbústað og ég var svo reið útí hann því að ég vissi að þetta myndi eyðileggja sumarbústaðarferðina!...