Takk kærlega fyrir, ég er nú svo alvarlegt nörd að það tók mig dágóðan tíma að finna staðinn sem fyrirspurnin mín var send á :Þ

Mér finnst Ljúlí, ljúlí vera frekar dökk bók. Þó svo að maður detti inn í hana, þá er eitthvað ekki jákvætt í henni. Ég fann mikla skýtafýlu í nösum mínum þegar ég las hana. Kannski Marteinn og örlög hans séu einmitt til að leggja áherslu á þetta. Marteinn var góður maður, sem gerði eitthvað við líf sitt. Hann var heiðarlegur við Sögu og reyndi að uppfylla drauma sína. Einmitt þessi maður er drepinn, og það fyrir misskylning. Vonleysið uppmálað. Andi bókarinnar hreinlega leyfir það ekki að...

Ég er eiginlega sammála þér. En eftir mikla pælingu er niðurstaða mín (í dag, en svo má breyta) sú að þessi endurtekning sé til að leggja áherslu á tilbreytingarleysið, eða bara hreinlega endurtekninguna í lífinu. Það er alltaf til staðar einhverskonar þróun en á sama tíma stöðnun.

Jane Austen er kona síns tíma. Hún er kona sem skrifar um þann heim sem hún þekkir. Kvennaheim. þeir sem lesa bækur hennar reglulega ættu t.d. að velta því fyrir sér í einhverri yfirferðinni af hverju virðast sögupersónur (konur) vera svona uppteknar af því að eignast góðan mann. Af hverju virðist allt snúast um þessháttar mál? Nú einfaldlega út af því að það var það sem þeirra framtíð byggðist á. Þeirra lífshamingja var algjörlega í höndum eiginmanna þeirra komin. Ég held ekki að Jane...

Hljómar alls ekki illa fyrir kjúklinga ætur, en lumar þú nokkuð á uppskrift fyrir grænmetisætur?