Við vorum látin sitja fremst í kirkjunni, skólastjórinn, aðstoðarskólastjórinn, 2 nemendur og fullt af öðru liði héldu ræður. Svo voru fimm og fimm kallaðir upp í einu..þeir fengu einkanirnar og rósir og ef einhver fékk eitthvað meir var klappað geðveikt… Svo voru kökur og svo kvöddust allir. Það var geðveikt undarlegt að kveðja alla því maður veit ekkert hvort maður muni hitta þau það mikið seinna. Hvenær er þín?