Eitthvað af þessu gæti farið fyrir brjóstið á einhverjum,lítið á þetta sem viðvörun. “Eigi veldur sá er varar” eins og stendur skrifað. Njótið! ** What kind of bees make milk? BOO-BEES! ** Ya know,“ said the Scotsman, ”I prefer the pubs back home. In Glasgow there's a wonderful little bar called McTavish's. The landlord there goes out of his way for the locals, so much so that when you buy 4 drinks he'll buy the 5th drink for you.“ The Englishman then says, ”At my local, the Red Lion, the...

Þetta er kynning okkar um Hong Kong. Við erum ekki frá Hong Kong, en við vitum um fólk sem er það. Jackie Chan til dæmis. King Kong er ekki frá Hong Kong, en Donkey Kong gæti verið það. Í Hong Kong er höfn. Í höfninni eru bátar. Fólk í Hong Kong notar bátana til þess að sigla á vatni. Eða sjó ef þannig liggur við. Sumt af þessu fólki keyrir líka bíla. Aðrir taka strætó eða lest. Eða fá far hjá vinum sínum. Allir í Hong Kong eiga gæludýr. Eru þar svín vinsælust, þar sem þau er hægt að éta...

Það geta verið Spoilerar í þessu, en lesning þessi ætti ekki að skemma fyrir þér myndina ef þú hefur ekki séð hana… Hotel Rwanda kom út árið 2004 og var leikstýrt af Terry George, sem meðal annars leikstýrði myndinn “Some Mother’s Son” (1996) og A Bright Shining Lie (1998). Með aðalhlutverk fara Don Cheadle (Oceans eleven, Traffic, Swordfish o.fl) og Sophie Okonedo (Æon Flux, The Jackal, Ace Ventura: When Nature Calls o.fl.) auk margra annarra stórgóðra leikara s.s. Nick Nolte í hlutverki...

Mig langar til að segja þér sögu. Þetta er ekki saga eins og þær sem þú lest oftast, þessi er eitthvað annað. Þessi saga kemur frá mínu hjarta og er eftir mínu höfði, svo að mér er í raun nokkuð sama hvort að þér líkar hún eða ekki. Það eina sem ég bið um er að þú lesir hana með opnum huga, fordómalaust og umfram allt af fúsum og frjálsum vilja, því það eina sem ég er að gera með skrifunum að þessari sögu er að koma henni frá mér. Hún er einskonar aftöppun, ég er að tappa af þankatanki, svo...

Þegar ég settist í sófann fyrir framan tölvuna hjá mér til þess að horfa á sjónvarpið fann ég allt í einu knýjandi þörf til þess að skrifa smásögu eða eitthvað því um líkt. Ég opnaði því tölvuna, kveikti á henni og loggaði mig inn. Þegar því var lokið opnaði ég nýtt Word skjal, InternetExplorer og MSN, eins og ég geri alltaf. Ég kláraði að kíkja á póstinn minn og fletta í gegnum þessa venjulegu runu af bloggsíðum, lokaði svo Explorernum, kíkti á hverjir voru online á MSN, en lokaði svo...

,,Ertutilíaðsvaramér?” Ha? Er ég til í hvað? Þessi spurning kom eins og þruma úr heiðskýru. Ég var bara í rólegheitum að dúlla mér og klippa á mér táneglurnar og þá kemur hún askvaðandi og ræðst á mig. Eins og það væru ekki fleiri nemendur í stofunni sem fylgdust betur með námsefninu en ég. Ég skil bara ekki af hverju hún heldur alltaf áfram að spyrja mig, það hefur aldrei komið fyrir að ég viti svarið, hvað fær hana til þess að halda að það eigi einhverntíma eftir að gerast? Ég náttúrulega...

Myrkrið var yfirþyrmandi dimmt. Hvernig átti hann að geta séð hvað hann var að gera? Af hverju var hann alltaf sendur í svona leiðangra? Það var alltaf hann. Hann bölvaði Shane foringja á meðan hann ruddist í gegnum hvern runnan á fætur öðrum. Samt var hann að einhverju leiti þakklátur Shane fyrir að senda sig í þennan leiðangur. Annars hefði hann líklega orðið að sitja inni á einhverri skrifstofukompu og fara yfir gamlar leiðangursskyrlur frá því fyrst þegar hann byrjaði hjá fyrirtækinu....