Valsír dettur máttvana á gólfið fyrir framan bróður sinn sem stekkur að honum og dregur frá verunni sem enn heldur um sár sitt og virðist kvalinn. Þessi föli álfur lítur upp á Alzimer sem reynir að ota hnífnum að honum meðan hann hellir flösku með bláum vökva í munn bróður síns, álfurinn réttir snöggt fram höndina sem byrjar að glóa um leið og hann þylur galdraþulu. Alzimer fleygir hálf kláraðari flöskunni frá sér og býst til að ráðast á álfinn… enn of seint græn ör flýgur hratt gegnum...