Þarna vaknaði ég, inni í litlu búri. Mér fannst ég vera hjálparvana. Ég stóð upp í ótta & ringulreið, & leit í kringum mig. Sá ég til mikillar furðu karlmann í latex samfestingu, og þótti mér það sýna framm á verðskuldaðan ótta. Ég heyrði að hann fór eitthvað að rausa um að einhver sonur Bala væri vaknaður! Ég leit óttasleginn í kringum mig í leit að þessum syni Bala, en komst svo loks að því að hann væri að meina mig. Ég hló mig máttlausann & datt síðan niður og veltist um að hlátri & allt í einu varð allt svart.

Ég vaknaði aftur við mikinn skarkala, leit upp & sá að þessi helvítis systir mín væri á lífi. Hún sagði mér að vakna en ég gaf henni engann gaum. En síðan kom þetta gamla nöldur sem ég hafði svo oft heyrt, ég stóð upp & ætlaði að fara hella mér yfir hana þegar ég sá að Ég-Heyra & MinnDisk voru í búrum þarna rétt hjá. Ég hljóp með tárin í augunum & glaður í átt að þeim. Ég hljóp strax að búri MinnDisks. Í stuttu máli þá bjargaði ég þeim báðum & komst útur þessari latex samfestinga dýflissu.

Þegar við komum útúr þessari dýflissu beið okkar Latex Samfestinga maðurinn, sá sem kenndi mig við einhvern Bala. Kringum hann stóðu örfáir & væskilegir litlir karlar. Hann smellti fingrum & karlarnir voru komnir á sjónminjasafnið sem misheppnaðasta verk aldarinnar sem brátt rann í garð. Hann snéri sér að mér & sagði eitthvað á þá leið “Aaahh! Bala barnið er kominn til að hitta mig loksins!”. Ég horfði á hann vonlitis augum & andvarpaði. Þá tók fjandans systir mín við & reyndi að “bjarga” okkur frá honum. Eftir nokkur ömurleg orðaskipti við hann þá tók ég í systir mína & hennti henni frá & ætlaði að vaða í hann! Enn honum til bjargar komu einhverjir munkar frá Kýrlegum Galdramönnum & stöðvuðu frekari árásir. Þeir tóku systir mína & Latex samfestinguna, mér til mikillar léttir þegar ég sá systir mína öskra á hjálp þegar þeir tóku hana, ég svaraði henni með illsamlegu glotti.

En núna hefst…. HLIÐ BALDURS: SKUGGAR ÖMMU!