Úff :-/ Ég hef tekið svona tímabil, eða svipuð. Var alveg hættur að finna hið minnsta ‘rush’ þegar ég sparraði, ekkert sem veitti mér neinskonar ‘spennu’ eða ‘thrill’. Upplifði þetta eiginlega eins og ég væri bara að horfa á bíómynd, einhver óraunveruleikatilfinning. Síðan hætti þetta bara held ég. Man ekki hvort eitthvað sérstakt hafi gerst. Gæti svosem verið að það hafi verið mjög góð vinkona mín á þeim tíma sem neyddi mig útúr þessu, annars ætlaði hún að hætt að tala við mig. Gangi þér...