Mjer hefir ætíð þótt það hjákátleg sjón, að sjá bólugrafna taðskegglinga íklædda í jakkaföt með axlarpúðum og öllu tilheyrandi. Jafnvel þó svo að sjerstaklega gaman sje að sjá lítilmegnug höfuðin hverfa í axlarpúðana er það jafnvel skemmtilegra að hugsa til þess augnabliks er fötin voru keypt. Í slíkum verzlunarleiðangrum draga mæðurnar syni sína milli fataverzlana og klæða þá í hver jakkafötin á fætur öðrum. Synirnir eru með fastmótaðan fýlusvip á andliti en mæðurnar hafa hinsvegar af því...

Í mörg ár hefir mig dreymt um að sjá Kraftwerk á tónleikum, og í gær varð mjer að ósk minni. Tjald var fyrir sviðinu og á slaginu níu hljómuðu fyrstu tónarnir, hún lætur ekki að sjer hæða, þýzka nákvæmnin. Þeir fóru í gegnum forleikinn fyrir luktum tjöldum, en svo var kveikt á kösturum sem varpaði skugga þeirra á tjaldið, kaplakrikinn hristist í fagnaðarlátunum. Tjaldið var dregið frá og fjórir snyrtilegir menn blöstu við. Í svörtum jakkafötum, í rauðum skyrtum og með svört bindi stóðu þeir...

Eftir þær endurbætur sem staðið hafa yfir undanfarin ár af hinum færustu mönnum á sínum sviðum er Reykjavíkurflugvöllur orðinn sannkallað augnakonfekt. Grænu svæðin minna fremur á fyrstaflokks golfvöll heldur en á flugvöll og gaman verður að sjá hvernig þau munu koma undan vetri. Taxarnir alfa og golf skarta sínu fegursta, nýmalbikaðir og fínir. Og eftir að Golf var breikkaður nú þarsíðasta sumar er hann stoltasti taxinn á flugvellinum. Uppáhalds taxinn minn hefur þó löngum verið Charlie,...

Fyrir nokkrum árum uppgötvaði ég Muse þar sem ég lá skelþunnur á grískum sundlaugarbakka. Ég gat ekki hreyft mig, nennti ekki einusinni að henda þýskum handklæðum ofan í sundlaugina, sem hafði fram til þessa verið mitt uppáhalds hobbý. Ég lá þess í stað með heyrnartól og hlustaði á Origin of Symmetry, sem var þá nýkominn út. Þegar ég kom heim hélt ég áfram að hlusta og alltaf ágerðist ástfóstur mitt á þessari yndislegu hljómsveit sem ég hafði dæmt ranglega í fávisku minni, þegar Muscle...

Sá merki áfangi varð í lífi mínu síðastliðið vor að ég lærði mitt fyrsta gítargrip, það var Em og ég var 21 árs gamall. Fljótt bætturst fleiri grip í hópinn og fyrr en varði var kominn kassagítar í eigur mínar, föður mínum til mikillar skelfingar. Fljótlega fór ég að fletta söngbókum af miklum móð og gafra á netinu auk þess sem ég kíkti í hljóðfærabúðirnar í leit að kennsluefni. Þá uppgötvaði ég það að það er sennilega mikill markaður fyrir svona efni. Mánuðirnir liðu svo einn af öðrum og nú...

í faðmi þínum frið ég fann finn hann ekki lengur það er ekki lítið hvað hann þér ann þessi litli drengur Þetta hefði kanski betur mátt safna ryki í skúffunni…

Ef það er eitthvað sem ég þoli ekki þá er það andrúmsloftið tíu mínútum fyrir próf. Það er bara eitthvað við þessa geðsýki sem myndast þegar menn eru að hlýða hverjum öðrum yfir eða að fletta á methraða í gegnum annað hvort illskiljanlegt hrafnaspark eða stílfræðilegt undur með litasamsetningu og fagurlega dregnum linum sem gömlu endurreisnarmálararnir hefðu getað verið stoltir af. En hvað um það.. Ég hefi gripið til þess ráðs að taka með mér vasadiskó til þess að flýja þetta andrúmsloft auk...