Ég verð að segja að meðan ég las greinina hans Jakobs fann ég hvernig mér létti og hvað ég varð glöð. Ég hef alltaf verið að beita umburðarlyndinu gagnvart Leoncia og leggja mig fram um að dæma hana ekki, á hvorn veginn sem er. En núna er mér svo létt því Jakob tókst á skipulegan hátt sýna okkur Leoncie eins og hún er, og nú get ég, góðri samvisku, leyft mér að þola hana ekki :) Ég hef aldrei þolað hana, en þegar maður ræktar víðsýni og umborðarlyndi og leggur sig fram um að beita ekki...