*Dauðadagurinn* Ég er einn í heiminum. Ég er ekki elskaður, ég er ekki dáður, ég er núll og nix. Ég sé ekki það sama og þið sjáiðm, þið sjáið hamingju á meðan ég sé áhyggjur. Ég minnist þess dags ennþá þegar pabbi minn lokkaði mig út í skúr og strauk mér á stöðum sem pabbar eiga ekki að strjúka á. Hann gerði þetta æ oftar og á endanum leið mér eins og leikfangi því að þá var mamma mín farin að fylgjast með. Þetta hætti ekki fyrr enn löggan kom og bjargaði mér en hún var engu skárri, hún...