ég var um 6 ára þegar ég var farin að vera ein á hestbaki, og var voða solt, og krakkarinir í skólanum voru sumir hverjir öfundsjúkir, en þeir sem voru eldri voru slolir af manni. En núna þegar ég er orðin rúmlega 10 árum eldri þá eru vinirnir oft að segja að ég eigi að hætta að leika mér af matnum og eigi bara að fara út í hesthús til truntanna minna og eitthvað álíka. Fyrst tók ég þetta inn á mig, en núna er mér orðið svo sama að og er bara stolt af þessu! og er nokkuð sama hvað öllum...

jæja þetta er fyrsta innleggið mitt hérna;) já þar sem ég á 4 og hálft hross þá nenni ég ekki að lýsa þeim ítarlega, en samt…´ Ég fékk fyrsta hrossið mitt í skírnargjöf, hún heiti Halastjarna frá Gili og er dæmd og alles, og hún á dóttur sem er undan Kristal frá Gili sem var seldur út. Halastjarna á líka hana Drottingu sem ég og mamma eigum saman, hún er undan Árvak frá Gili sem er undan Geysi frá Gerðum, og hann er geldur núna og ég er búin að vera að keppa á honum. Svo er það vonarneistinn...