Ekki hrædd við að deyja, bara að vera dáin. Mig dreymdi nefninlega einu sinni eigin jarðaför með kirkjuathöfn og öllu. Og tilfiningin við að liggja þarna bara kjurr með hendur niður eftir síðum, geta ekki hvíslað, öskrað, barið frá sér, sparkað: Bara eitthvað! Til þess að komast upp aftur….. Þetta var ógeðfelt. Líkaminn einhvernveginn dauður en ég var ennþá þarna… Ástæðan fyrir því að ég vil vera brennd.