Hún stóð við gluggann. Ljósið var slökkt í herberginu en ljósið frá ljósastaurnum skein inn um gluggann. Hún leitaði að pilsinu sínu og labbaði svo út. Þetta var í seinasta skipti sem ég hitti hana. Ég beið eftir henni á hverju kvöldi en aldrei kom hún. Tíminn leið og ég kynntist Ásu. Ása var eins og nákvæm eftirmynd af stelpunni, en hún var ekki hún. Ég og Ása giftum okkur í Dómskirkjunni í Reykjavík 10. júní sama ár. Í kirkjunni fannst mér eins og að ég hafði séð hana, af hverju sagði hún...