Ég á yndislegar stundir með vinum mínum. Ánægjulegar stundir með móður minni og systkinum. Ýmiskonar jákvæðar og neikvæðar stundir með börnunum mínum, etc. Rómantískar stundir á ég bara með manninum mínum. Þetta er eins og munurinn á því að elska og vera ástfangin, ég elska fullt af fólki en ég er ekki ástfangin af þeim. Það sem þú ert að tala um myndi ég ekki kalla rómantík heldur þessa góðu tilfinningu “innri frið” sem maður finnur t.d. einn með sjálfum sér úti í náttúrinni.