haha…ætli maður kíki ekki í hjálpartækjabúð;)(egg er allavega á óskalista hjá mér, og kallinn veit það) en idf ég held að það sé nokkuð til í þessu hjá þér, leitt að þú hafir verið of seinn að segja konunni hug þinn! Það er gott að sjá svör ykkar hinna og vita að maður er ekki einn um að lenda í þessu, annars get ég ekki annað sagt en að ég sé hamingjusöm og ánægð þrátt fyrir þetta, og vona bara að hlutirnir haldi áfram að þróast í rétta átt:) kv. arven

Nú var ég ekki unglingur nema í fyrsta sambandi og hef aldrei verið talin óþroskuð af þeim sem þekkja mig svo ég get varla verið sammála því að þessi tegund ástar tengist unglingsárunum…? Hinsvegar er nokkuð til í því að ég hef lifað of mikið fyrir og í gegnum þessa fyrrv. kærasta og haft þörf fyrir að finnast ég ómissandi af þeirra hálfu. En ást þeirra var gagnkvæm og alveg jafn “yfirþyrmandi” fyrir þá. Kanski hef ég þörf fyrir meiri dramatík og ástríðu, er það barnalegt og óraunhæft?

Nú eru liðnir 4 mánuðir frá því ég skrifaði þessa grein og ég er fegin að geta sagt með vissu að ég er hætt að sakna míns fyrrverandi og hef engar svoleiðis tilfinningar til hans lengur:) Ég er 100% komin yfir hann og held ekki að við myndum nokkurn tíma passa fyrir hvort annað, vildi bara skrifa þetta hér ef einhver skildi undrast;)

Ert þú eitthvað bitur vinurinn??? 1) Ég á ekki eftir að særa hann að ásettu ráði, en ef við myndum hætta saman yrði annað hvort okkar eða bæði særð… það er ekki hjá því komist.. 2) Ég á aldrei eftir að fara aftur til fyrrverandi!!! Búin að segja það hérna 2 áður og það á EKKI eftir að breytast! 3)Ef ég skyldi vera svo vitlaus að klúðra því sambandi sem ég er í þá er það ekki heimsendir!! það lenda allir í ástarsorg, ég hef lent í því áður og veit alveg að ég lifi það af aftur!! Ég er ekki að...

Takk fyrir margar góðar ráðleggingar! Ég veit vel að ég mun aldrei fara aftur til míns fyrrverandi, það sem ég hafði áhyggjur af var að finna ekki fyrir þessari yfirþyrmandi ást eins og kærastinn minn gerir. En ég virði hann og elska og vill alls ekki gera neitt til að særa hann, ég er ekkert slæm manneskja, ef ég myndi vera það væri ég ekki að hafa áhyggjur af þessu er það? Ég ætla að gefa honum séns, kanski blossar ástin upp hjá mér líka, þarf bara að vinna í sjálfri mér til að komast...