Personulega tha fer thad hrikalega i taugarnar a mer thegar einhver segir “seigja” i stad “segja”, “fynst” i stad “finnst”, “mer hlakkar” i stad “eg hlakka” osfv. Annars er yfirleitt sjaldan bent a fljotfaernisvillur (typos), heldur miklu frekar thegar meirihluti textans eru villur, frekar en rett ritud ord. Ef folk tileinkar ser thad ad skrifa rett (hvort sem thad er ad eigin frumkvaedi eda vegna thess ad thad er oft leidrett) kemur thad ser vel baedi nuna ogg i framtidinni, td. vid...