Ég man eftir því að einn daginn kom móðir mín til mín, ég var enn ekki nema fjögurra ára en stutt var í að ég væri fimm ára, hún vildi segja mér svolítið og hún var ekki viss hvort ég myndi skilja það, afi var dáinn, hann var kominn til himnaríkis til Guðs, ég fór að gráta, ég vildi ekki að afi minn væri farinn, hvernig gat hann hafa farið? Myndi hann þá ekki koma í sumar í sveitina og leika við mig, hvað ætti ég að gera við dótið hans sem hann hafði beðið mig um að passa þar til næsta sumar?
Stuttu eftir fimm ára afmæli mitt fóru foreldrar mínir á ball í sveitinni, þau áttu það skilið, systur mínar voru í pössun á næsta bæ en bróðursonur stjúpa míns sem ég hreinlega dýrkaði passaði mig en hann var í sveit hjá foreldrum mínum, hann er og var níu árum eldri en ég.
Móðir mín hafði poppað handa okkur í stóra skál, raðað í hana sleikibrjóstsykrum og setti tvö box af bláum ópal í miðjuna, þetta man ég svo vel, hún hafði fengið kassa með dóti sem blóðfaðir minn hafði gefið mér, þar á meðal mynd sem varð uppáhalds myndin mín eftir þetta kvöld og er enn í dag.
Móðir mín og stjúpi héldu á ballið glöð í bragði, þetta var í eitt af fyrstu skiptunum sem þau brugðu sér af húsi í meira en þrjú ár, frá því að systir mín hafði fæðst með vandamálin sín, frá því að þau höfðu hreinlega ekkert einkalíf.
Frændi minn tók poppið, góðgætið og myndina, fór með það upp í herbergi, upp í suðurenda, herbergið mitt, en þar var afar gamalt sjónvarp sem við gátum horft á, ég man að mér þótti endalaust gaman sem barn að fikta í tökkunum og rugla litina í því, ég var alger kjáni.
Hann spurði mig hvort ég vildi ekki fara með honum í sturtu, mér þótti það alls ekkert rangt, þetta var hreinlega boð um að fara að gera það sem mér þótti einna skemmtilegast í veröldinni, SULLA!
Hann þvoði mér allri, dundaði sér í smá tíma við að þvo á mér hárið sem klippt var fremur stutt ég man eftir lyktinni af sjampóinu sem hann notaði… sítrónuilmur, hann þurrkaði mér eftir sturtuna, mér þótti það svo gott að fá knús á meðan það var verið að þurrka mér, manni varð ekki eins kalt.
Hann bauð mér að sleppa því að fara í náttfötin strax, að ég myndi bara fara í þau áður en ég færi að sofa, auðvitað stökk ég á það tækifæri, ég mátti striplast fyrsta móðir mín og stjúpi voru ekki heima, ég trítlaði upp brattan stigann og beint inn í herbergið mitt.
Hann sagði við mig að við ætluðum að leika okkur smá áður en við myndum horfa á myndina, hann strauk líkama minn, spurði mig hvort mér þætti þetta gott, hann snerti heilugustu líkamshluta mína, ég skildi ekki hvað hann ætlaðist til frá mér, hann lét mig leggjast á rúmið mitt, hann kyssti og sleikti mitt heilagasta, hann spurði hvort mér þætti þetta gott, ég gat ekki svarað, ég var einungis barn, ég vissi ekki til hvers hann ætlaðist af mér.
Hann lét mig snerta vininn á sér, halda um hann, að ég ætti að færa höndina fram og aftur, að ég mætti ekki kreista, bara halda þétt, hann vildi að ég setti þetta uppí mig, ég vildi það ekki, hann sagði að ef ég gerði það ekki yrði hann reiður við mig, hann sagði við mig að ef ég segði einhverjum frá þessu myndi hann verða mér afar reiður, ég hafði séð hann reiðann, ég vildi ekki gera hann reiðann mér.
Ég man hversu vel poppkornið bragðaðist eftirá, ég man hversu kalt mér varð í munninum af ópalinum, ég man eftir því að ég fór í náttfötin mín, faldi mig bókstaflega inni í sænginni minni, úti í horni, lét sem hann vissi ekki að ég væri þarna, ég man eftir hverju einasta smáatriði úr myndinni, ég mundi allt sem gerðist þetta kvöld nema það sem hann gerði mér þar til löngu seinna, ég segi frá því seinna.
Eftir þetta kvöld varð ég enn fjarlægari, ég hataði þennan fyrrum uppáhalds frænda minn, ég fyrirleit hann, foreldrar mínir tóku lítið eftir breytingunni á mér, þau voru upptekin með systur mína sem í sífellu var að fara inn og útaf sjúkrahúsinu og hin var svo ung.
Þetta vor missti ég aðra manneskju í lífi mínu, móðir mín kom til mín sem áður og sagðist vilja tala við mig, hún vildi segja mér að amma með síða hvíta hárið væri komin til himna, móðir blóðföður míns hafði látist skyndilega, ég fékk skýringu hví löngu seinna ég mun segja frá því betur síðar, ég skildi dauðan betur núna heldur en áður, ég vissi að ég myndi ekki hitta ömmu aftur fyrren í himnaríki, ég hlakkaði til að komast þangað til að hitta ömmu og afa, kannski voru þau að spila við hvort annað, þau höfðu bæði gaman af vist.
Fjölskylda blóðföður míns hafði tekið mig í sátt um leið og þau sáu mig nokkrum árum áður, þau gátu ekki látið þetta litla barn sem svo greinilega hluti af fjölskyldu þeirra útihýst, þau dáðu mig og framhleypni mína.
Ég hafði útlitið allstaðar og hvergi frá, augun mín voru spurningarmerki, enginn úr báðum fjölskyldum mínum hafði slík augu, gert var grín af því að ég hlyti að hafa rænt þeim einhverstaðar frá, litla framhleypna ég var ekki sátt við þá skýringu og sagði að þau væru eins og himininn er í kringum tunglið á veturnóttunum og ég hlyti bara að vera systir tunglsins, það var ein skýringin, minntist ég einnig einhvertíman á konuna fögru sem hafði heimsótt mig nóttina sem yngri systir mín hafði fæðst, ég sagði að hún hafði haft augu eins og ég, ég útskýrði það ekki fremur á þeirri stundu.
Á litlu jólunum þetta ár eignaðist ég fyrstu vinkonu mína, ég vissi ekki hvernig ég ætti að tala við hana, ég hélt að hún væri engill eða eitthvað álíka, hún var svo falleg.
Hún spurði mig hvað ég héti og ég svaraði henni, hún spurði mig hve gömul ég væri og ég svaraði, þegar ég spurði hana hvað hún væri gömul hljóp hún til móður sinnar og spurði hana, kom svo til mín með svarið á reiðum höndum, hún spurði mig svo þeirrar spurningar sem ég mun aldrei gleyma, hún spurði mig með svo einlægum barnslegum tón ,,Viltu vera vinkona mín” ég varð svo hamingjusöm, hún vildi verða vinkona MÍN, ekki einhvers annars, MÍN.