Bestu raðmorðingjarnir: II hluti ATH: Þessi grein er ekki fyrir viðkvæma

Jæja, nú er ég nýkomin(n) úr mánaðarbanni (Illuminati hefur greinilega áhrif hér eins og annarsstaðar) og hef ég ákveðið að skrifa aðra raðmorðingja grein eins og ég lofaði ykkur elskurnar mínar. Dúfurnar mínar.

Ég ætla ekkert að vera að tvínóna við hlutina. Ég skrifa stuttar og hnitmiðaðar umfjallanir um nokkra raðmorðingja eins og í fyrri greininni minni. Nú hefst lesturinn.

Jeffrey Dahmer
Jeffrey Dahmer naut þess að pynta dýr þegar hann var krakki. Og þegar hann komst á kynþroskaaldurinn fór hann að dreyma um það að pynta og nauðga manneskjum. Þegar hann var nýlega útskrifaður úr Framhaldsskóla tók hann upp puttaferðalang. Þetta var strákur á svipuðum aldri og Dahmer sem einnig var samkynhneygður. Þeir höfðu kynmök og þegar strákurinn ætlaði að fara lamdi Dahmer hann með lóðum í hausinn þangað til hann dó. Þetta var hans fyrsta fórnarlamb af 17. Uppáhalds fórnarlömb Dahmer voru svartir hommar sem hann fékk heim með sér. Hann gaf þeim yfirleitt áfengi sem var með einhvers konar svæfingarlyfum í. Þá kyrkti hann þá og riðlaðist á líkinu sem hann bútaði síðan niður. Hann skar of typpið of og setti í formalín og geymdi sem verðlaunagrip. Hausinn tók hann líka stundum af og sauð þannig húðin losnaði af og höfuðkúpan var ein eftir, hann málaði hana gráa á litinn svo hún liti út fyrir að vera úr plasti og fólk sem kæmi heim til hans héldi að þetta væri gervi. Höfuðkúpurnar hafði hann eins og bikar á hillum hjá sér og runkaði sér yfir þeim. Hann lék sér mikið af líkamsleyfunum og reyndi meira að segja einu sinni að gera “Zombie” úr einu fórnarlambinu sinu með því að sprauta einhverji sýru í heilann á honum meðan hann var lifandi. Ískápurinn og frystikistan hjá Dahmer voru full af líkamsleifum og hann borðaði þær öðru hverju. Einnig var íbúðin hans full af myndum sem hann tók af fórnarlömbunum sínum meðan hann drap þá. Dahmer var djöflatrúar og ætlaði sér alltaf að búa til sitt eigið altari með líkamsleyfum mannana sem hann gæti svo beðið til Satans við. Hann fékk þó aldrei tækifæri til þess því árið 1991 var hann handtekinn og fékk fimmtánfalldan lífstíðardóm, eða 957 ár. Þegar hann var að afplána þennan dóm var hann myrtur með kústskafti af svörtum fanga. Þeir voru látnir vinna saman án gæslu, og má því álykta að fangaverðirnir hafi viljandi komið þessu í kring.

“Sex with live beings was not as good, because they could get up and leave at any minute.”
-Jeffrey Dahmer


David Berkowits (The Son of Sam)
David Berkowitz, eða Son of Sam eins og hann kallaði sig hræddi líftúruna úr fólki á götum Queens hverfisins í New York árin 1976-1977 með því að ráðast í parkeraða bíla með 44. skammbyssu og skjóta fólkið í honum. Berkowitz sagði að hann væri að þessu vegna þess að 6.000 ára gamall andi sagði honum þetta í gegnum hund nágrannans sem var alltaf geltandi. Andinn sagði honum að leita sér að blóði fallegra unga kvenna. Geðveiki þessa manns er kannski best lýst í bréfunum sem hann skrifaði. Hér er hluti af einu sem hann sendi til lögreglunnar: “Dear Captain Joseph Borrelli, I am deeply hurt by your calling me a wemon hater. I am not. But I am a monster. I am the ‘Son of Sam.’ I am a little brat. When father Sam gets drunk he gets mean. He beats his family. Sometimes he ties me up to the back of the house. Other times he locks me in the garage. Sam loves to drink blood. ‘Go out and kill,’ commands father Sam. Behind our house some rest. Mostly young – raped and slaughtered – their blood drained – just bones now.….I love to hunt. Prowling the streets looking for fair game – tasty meat. The wemon of Queens are prettyist of all. It must be the water they drink. I live for the hunt – my life. Blood for papa….To the people of Queens, I love you. And I want to wish all of you a happy Easter. May God bless you in this life and in the next.” Annað bréf: http://www.crimelibrary.com/graphics/photos/serial_killers/notorious/berkowitz/1a.jpg. Í einu af þessum bréfum Andy fannst fingrafar og eftir að hann var handtekinn játaði hann að hafa drepið sex manns og gert tilraun til að drepa fleiri. Hann var skorinn á háls í fangelsinu en lifði það af og situr ennþá inni.

Ed Gein
Ed Gein fæddist árið 1907 og leit á móðir sína eins og guð. Hann og bróðir hans ólust upp með henni og feðri þeirra sem var alkahólisti og ræfill. Þau bjuggu fjögur á bóndabýli þangað til pabbinn dó. Nokkru seinna dó svo bróðir hans, hann var með sár á höfðinu sem leit grunsamlega út og er líklegt að Ed hafi drepið hann, en það var þó ekki rannsakað á þessum tíma. Ed var mjög ánægður með þetta því nú gat hann verið einn með mömmu sinni. Sem gerði þó lítið annað en að drulla yfir hann og kalla hann vanvita og aumingja. Þegar mamma hans dó úr heilablóðfalli var Ed aleinn eftir. Þá varð Ed mjög einmanna og eyddi öllum dögum í að lesa læknisbækur og hluti sem kenndu honum að kryfja lík og minnka höfuð svo eitthvað sé nefnt. Hann ákvað að prufa eitthvað að þessu sjálfur og fór þess vegna að stunda það að grafa upp lík af konum úr kyrkjugarði sem var nálægt. Hann tók húðina af þeim og klæddist henni, honum fannst mjög skemmtilegt að geta verið með brjóst og píku. Hann var að pæla í því að skera af sér typpið en ákvað að halda því. Hann neitaði því þó að hafa riðið þeim, þegar lögreglan spurði hann að því sagði hann “No, they smelled too bad”. Eddie lék sér mikið með líkinn, hann gerði skálar úr höfuðkúpum og innréttaði húsið með líkamspörtum. Hann gerði meira að segja trommur úr skinni. Í sveitinni fór fólk að hverfa, þar á meðal átta ára stúlka sem Ed hafði tekið mér sér heim og drepið. Þegar lögreglan kom heim til hans og uppgvötaði viðbjóðinn (eða snilldina) varð mikið fjölmiðlafár og má segja að Ed hafi orðið stjarna. Hann er jú fyrirmynd af Leatherface úr Texas Chainsaw Massacre, Norman Bates úr Psycho og Buffalo Bill úr Silence of the Lambs svo eitthvað sé nefnt. Ég dýrka þennan gaur.

Richard “The Night Stalker” Ramirez
Richard Ramirez gerði lítið annað á unglingsárum sínum en að reykja gras, hlusta á rokktónlist (AC/DC var í uppáhaldi hjá honum) og flækjast um, stelandi og komandi sér í vandræði. Hann hékk mikið með frænda sínum, Mike, sem var grænhúfa úr Víetnam. Mike og Richard reyktu hass saman og Mike sagði honum sögur úr stríðinu, hann gortaði sig af því að hafa misþyrmt og myrt saklaust fólk og sýndi Richard myndir sem hann hafði tekið af vígvellinum. Richard fannst þetta æðislegt. Og þegar konan hans Mike fór eitthvað að rífast í manninum sínum og reyna að fá hann til að fá sér vinnu og gera eitthvað að viti tók hann upp skammbyssu og skaut hana í hausinn fyrir framan Ramirez. Nokkrum árum síðar, árið 1978 þegar Ramirez var átján ára flutti hann einn til Los Angeles. Þar stundaði hann það að brjótast inn í hús og ræna verðmætum hlutum. Hann varð alltaf djarfari og djarfari og í þessu og fór smátt og smátt að eyða meiri tíma í húsunum. Standandi yfir fólkinu þegar það var sofandi, stelandi nærbuxum úr nærfataskúffum kvenna og svoleiðis. Fyrsta þekkta fórnarlamb hans var hin 79 ára gamla Jennie Vincow. Hann nauðgaði henni, stakk hana nokkrum sinnum og skar hana síðan svo hrottalega á háls að hún varð eins og Pez-kall. Ramirez hélt þessu áfram. Hann réðst inn í hús á nóttinni, drap fólkið þar meðan hann blastaði AC/DC, reykti jónur, fékk sér að éta úr ísskápnum og teiknaði djöflastjörnur og skrifaði slagorð á veggina. Fólk fór að óttast hann og salan á þjóvarvarnarkerfum og lásum varð meiri og meiri. Blöðin gáfu honum nafnið “Night Stalker”. Mér finnst Ramirez vera næst kynþokkafyllsti raðmorðinginn á eftir Ted Bundy sjálfum. Meðan á réttarhaldi hans stóð var hann elskaður af kvennfólkinu líkt og Ted Bundy, og hann giftist einum aðdáandanum áður en hann varð tekinn af lífi.
Í réttarhöldunum mælti Ramirez þessi orð:
“You don't understand me. You are not expected to. You are not capable of it. I am beyond your experience. I am beyond good and evil. I don't believe in the hypocritical, moralistic dogma of this so-called civilized society. I need not look beyond this courtroom to see all the liars, the haters, the killers, the crooks, the paranoid cowards – truly trematodes of the Earth, each one in his own legal profession. You maggots make me sick! Hypocrites one and all. We are all expendable for a cause. No one knows that better than those who kill for policy, clandestinely or openly, as do the governments of the world which kill in the name of god and country. I don't need to hear all of society's rationalizations. I've heard them all before and the fact remains that what is, is. Legions of the night–night breed– repeat not the errors of the Night Prowler and show no mercy. I will be avenged.” Og þegar hann var dreginn út úr réttarsalnum bætti hann við;
“No big deal, death comes with the territory. See you in Disneyland!”

Sá sem getur fyrstur sagt hver þetta er á myndinni hérna hægra meginn má koma í heimsókn til mín.