Gaman að sjá hér heimspekilega umræðu. Óendaleikinn hefur verið áhugamál hjá mér um nokkurt skeið. E.t.v. er það eina að gera í stöðunni að viðurkenna hann sem slíkann, þ.e. sem óendanleika sem við getum ekki séð fyrir okkur eða hugsað um, því er t.d. svipað farið með ferhyrntan hring. Það væri þó ekki jafn gaman og hitt, að við gætum hugsað um hann og skilið. Ég heyrði einu sinni góða dæmisögu tengda þessu, man ekki hvar. Hugsum okkur hótel sem í eru óendanlega mörg herbergi. Svo líður að...