Ég var 12-13 ára þegar ég samdi þetta, og ég var bara að finna þetta^^ Þetta var einn af síðustu dögum fallandi sumars… döggin dreyfði sér yfir grasið eins og glitrandi teppi ofið úr silfruðum þráðum. Býflugurnar sveimuðu letilega á milli blómanna sem teygðu sig eftir sólarljósinu eins og þau vissu að þau myndu ekki fá mörg fleiri tækifæri til að njóta þess. Ég gekk áfram yfir grasið upp hæðina. Ég horfði á biðukollurnar fela golunni fræin sín til umsjónar og ég sá hvernig golan tók við þeim...

Játvarður hentist upp í loftið og sá fölsku tennurnar sínar springa í loft upp og vindillinn þeirra með. Hann meiddi sig ofur mikið þegar hann flaug upp í loftið og höfuðið skall í brennandi stólpana, höggið var svo mikið að hann missti meðvitund *-*_*-* Bíbí horfði á brennandi húsið ofan frá, þegar sprengingin kom hafði hún þeyst upp í loftið, hún var ekki viss hvar hún var og hún mundi bara að hún hefði verið á leiðinni heim. *-*_*-* Hún opnaði augun en sá ekki neitt í fyrstu, ljósið var...

Þið afsakið hvað hún kemur seint, en ég var búin að vera að leita að persónunum mínum =/ Well enjoy og svo kemur fram haldið um leið og ég verð búin að skrifa það =D Sjónvarpið malaði og Jhad kveikti sér í playmokalli * hóst * afsakið meinti sígó * hóst * nei djók, pípu með þurrkuðu horssataði. Reyndar var hann að reykja appelsínu en neitaði að viðurkenna það fyrir sjálfum sér. Það var dauðaþögn í húsinu fyrir utan sjónvarpið og útvarpstækið, en þau voru bæði stillt á hæsta. En undir niðri...

Ég er semja sög, þetta er brot úr henni. Ég er ekki búin að finna neitt nafn =D Stundum þarf maður að vera einn, eins og þegar maður er þreyttur eða sorgmæddur. En stundum verður maður að hafa einhvern hjá sér, eins og svo oft, þegar manni finnst eins og maður sé aleinn, yfirgefinn, en stundum virkar ekki að vera hjá einhverjum, því stundum er eins og maður sé fastur í svörtu myrkri. Það rignir viðstöðulaust, það er búið að gera það í marga daga. Það er alveg í samræmi við líðan mína. Mér...