Ekki gera það ! Það er enginn undirvitund til, sérstaklega ekki þar sem vitundin sjálf virðist vera af skornum skammti. Ef þú ætlar að taka mark á Ramax skaltu hafa í huga að ef hann fengi að ráða þá myndu íslenskir tónlistarmenn aðeins flytja tónlist með langspili og gígju. Af hverju ekki að kanna nýjan miðil, gerðu vídeo, og mundu að nekt segir meira en þúsund orð.

Hugi.is er nýr afkimi á þeirri náttúru sem ykkur verður svo tíðrætt um og þar er hvíthærði prímatinn alpha-male. Á meðan þið tímalausu náttúrubörn brotnið niður með botngróðrinum mun hann standa hnédjúpt í stafrænum kóða og berja sér á brjóst í sigurvímu þess sem hefur borðað hina eilífu endurtekningu í morgunmat og gert jörðina þungaða með erfðabreyttum frækornum hinnar iðnvæddu framtíðar. Þegar veikari einstaklingur stendur frammi fyrir slíkri áskorun í náttúrunni er hans eina von að henda...

Það er varhugavert að skilgreina listaverk einungis út frá safnaumhverfinu eins og þú gerir í svari þínu Ramax, skoðaðu verk Richard Long og lestu ritgerð Robert Smithson, Cultural Confinement en hana ættirðu að geta fundið á netinu þó að þar sé ekki endilega alla kenningasmiði að finna. Ég hef verið að reyna að komast til botns í því sem þú kallar tímalausa myndlist en hefur ekki skýrt frekar. Nú skil ég að það eru verk náriðlanna sem þið hotbutter eruð svo hrifnir af, þau bera aðeins...

Hokeypokey, ertu að mála núna með mjög sterkum leysiefnum eða ertu gengin dada-ismanum á hönd. Það er lágmarkskurteisi þegar tekið er þátt í samræðum að halda sig við efnið nema að sjálfsögðu að það sé þér ofviða. 10. apríl “Mér þykir þið taka ansi stórt upp í ykkur að þykjast geta fullyrt hvað sé list og hvað ekki.” 11. apríl “List er þegar maðurinn setur mark sitt á náttúruna og setur hana í nýtt samhengi.” “List er í eðli sínu mannanna verk” “...

Ég vil benda þér á að lesa ritgerð Borme, The fifties without the fifties, þar fjallar hann um tjáningu sem ofmetið inntak í list fyrri tíma og tímaskekkju í list okkar tíma. Ég verð að viðurkenna að ég skil ekki þessa athugasemd með staðsetningu hluta og arkitekta, Hokeypokey, getur þú sagt mér hvað verkið sem ég er að vinna að í Vínarborg og lýsi hér í þessu spjalli hefur með arkitektúr að gera. Eins og ég var búinn að útskýra tengist það Darwin og sigurverki mannsins í náttúrunni. Ef...

Að gera tilbrigði við eitthvað er að nudda sér utan í það og vonast til að inntak þess skili sér í það sem maður er að fúska saman sjálfur vegna þess að maður veit að það er algjörlega innihaldslaust. Ramax, það sem Duchamp gerði fyrir tæplega hundrað árum var að opna dyr á þeirri stofnun sem myndlistin var orðin og í dag er enn verið að lofta út, hluti af því ferli er að koma tilfinningamoðinu fyrir á minjasöfnum þar sem það á heima, til að byggja eitthvað nýtt þarf yfirleitt að rífa...

Dag einn munu kakkalakkar og rottur drottna yfir jörðinni í öllu draslinu sem við höfum skilið eftir okkur, þess vegna er draslið ferilmiðað inntak og merkingarbært sem slíkt í myndlistinni. Þá verður ekki spurt hvort duftið undir fótum þeirra sem eitt sinn var flókin samsetning á sjálfhverfum og illa lyktandi kolefnasamböndum hafi búið yfir ríkum tilfinningum og tjáð sig um það með myndlist. Tíminn gerir aðeins þá kröfu að við séum heil í honum (í núinu) en ekki með hugann við löngu glötuð...

Ég get aðeins skilið túlkun þína á Borme og Galo með þeim fyrirvara að þú hljótir að vera blindaður af tilfinningum. Þú talar um krumpaða sál og lætur að því liggja að ég þurfi á hjálp að halda við að gerast “alvöru” listamaður, ég verð að afþakka. Það er rétt til getið hjá þér að ferill minn er skammt á veg kominn en mér er óhætt að fullyrða að hann hafi verið nokkuð farsæll engu að síður hingað til. Um þessar mundir vinn ég að innsetningu fyrir safnara í Vínarborg sem á einmitt...

Það sem þú kallar að vera samdauna hinum sorglega og kuldalega veruleika, kalla ég að vera í snertingu við samtímann. Mér gramdist að þú talaðir ekki um firringu í þessu samhengi því að þá væru nokkurn veginn allar klisjurnar komnar fram sem ég elska að hata. Þegar maður lærir að hemja tilfinningar sínar og vinna markvisst að ákveðnum merkingarmiðuðum ástands-skoðunum nær maður árangri sem draumóramenn geta einmitt aðeins látið sig dreyma um, en þú hljómar eins og einn slíkur. Þú spyrð...

Þú virðist ganga út frá því að myndlistin sé merkingarkóðað ferli sem “innblásinn listamaður” hafi á valdi sínu þegar hann gefur sig tilfinningunum á vald. Gott og vel, slíkt kann að vera raunin, en aðeins ef við getum skyndilega ferðast ca. tvöhundruð ár aftur í tímann. Myndlistin sem þú talar um átti mikið erindi fyrr á öldum en nú eru breyttir tímar og slík tilfinningasemi algerlega úr sér gengin. Ég bendi þér á að fylgjast með sjónvarpsþáttunum Guiding Light til að upplifa...