Ég var svona að spá hvort ég væri að verða vitlaus, eða hvort ég hefði bara alltaf verið svo vitlaus að ég hefði haldið að það væri einhvað vit í mér? Ég er að deyja úr hungri, þreytu og kulda en nenni ekki að fara upp að borða, standa upp og loka glugganum, né skríða upp í rúm, er ég að verða latari og latari eða hef ég bara aldrei nennt að pæla í þessu? :P Þegar ég les þetta sem ég er buinn að skrifa, spái ég einnig hvort ég sé að verða svona svakalega leiðinlegur eða er ég bara svo...

Einhvað sem ég gerði í gær og í dag .. Endilega segjið mér ykkar álit, hvort sem það er slæmt eða ekki… [verse1] líf mitt nánast svart, sá ekki handa minna skil eyddi allri ævinni, í það eitt að finna þig ástin skylirðislaus, og ég elti þig í blindni endaði allt á einn veg, ég í botnlausum sorgum syndi þú varst mér allt, í hjarta mínu kveiktir ljós gaf þér allt sem ég hafði að gefa en þú sveikt mig þó ég veit að ég mun á endanum leita á eftir þér en þú verður að lofa, að neita þá ekki mér...