Ég tel að það ætti ekki að vera nein lágmarkslengd fyrir ljóðin í greinadálknum. Ég get rökstutt mál mitt. Ljóðið er listform. Í listinni felst frelsi. Frelsi til að skapa. Sköpunin er frjáls… sumir kjósa orðalengingar, aðrir kjósa einfaldleikann. Gæði ljóðsins fer ekki eftir lengd þess heldur innihaldi. Ég hef oft séð ljóð í greinadálknum sem eru að “réttri lengd” en eru svo illa stafsett að varla er hægt að skilja þau. Ljóð sem hafa svo óvandaða framsetningu ættu betur heima í...

fólk sem setur ekki spurningarmerki á eftir spurningu fólk sem notar hástafi ALLTAF fólk sem svarar í einu orði þið eruð mér kvalræði teppið allt flæði eitrið og mengið vil ekki sjá meinvörp ykkar í mínum síma meðan það mánaðarlega gengur yfi

Ég var að spá hvort það væri ekki hægt að fá áhugamál hér sem væri helgað stelpum. Allavega finnst mér vanta hér stað þar sem stelpur geta tjáð sig um stelpumálefni og bara allt sem þær hafa áhuga á. Svo er ég líka viss um að mjög margir hérna hafa áhuga á stelpum yfir höfuð :Þ Í rauninni er hlutfallslega mjög lítið af áhugamálum fyrir stelpur hér á hugi.is Auðvitað þyrfti að útfæra þetta nánar en mér líst vel á þetta.

Mig dreymdi mjög skrítinn draum nýlega. Ég var sofandi heima hjá mér í draumnum og vaknaði við að það kom gríðarlegur jarðskjálfti. Það var eins og jörðin væri að sökkva og herbergið hallaðast á hlið. Eftir jarðskjálftann fór ég fram og þar var franskur kokkur sem var voða hrifinn af mér og vildi heilla mig og bjó því til þvílíkt girnilega samloku og gaf mér. Getur einhver túlkað þennan draum fyrir mig?

á endastöð erum við allsnakin ilmum af forboðnu líferni hljótt sækir rótt á mig nótt endalaust vorum í kapphlaupi eins og hver annar góðærisgalgopi allt sem við áttum var falt kalt er á endastöð

leyfðu mér að vera konan sem kyndir ofninn þinn það eina sem ég þarf er glóðin í augum þínum og hlýr arineldur kviknar hér óslökkvandi brenni mig á því sem áður var gömul glóð kulnar seint í kviknaðri…

líkaminn kallar á hann ég köld sem kalkúni skelf í eymdinni get ekki svalað þorstanum satt hungrið hjartað ælir tilfinningum augun svitna hann bergmálar huga minn

Ég er farin að halda að ég sé með einhvers konar sykurfíkn… en samt ekki. Mér finnst ég bara getað borðað sætan mat en ef ég ætla að borða eitthvað annað s.s. fisk þá kúgast ég bara og einfaldlega get ekki borðað það. Samt er ein undantekning frá þessu því ég get borðað popp. Ég tek það fram að ég er enginn sælgætisgrís en ég fæ svona dellur í mat og borða til dæmis BARA mandarínur eða sveskjur eða drekk malt. Svo er eins og ég hafi stundum matarleiða. Ég er kannski svöng og langar í...

Á að semja við kennarana fyrir jól eða bara bíða með það fram á næsta ár (eða öld?) og spara aðeins í þjóðarsparigrísnum á meðan? Hver sveik okkur? Var það Dabbi kóngur eða kennaramafían eða eitthvað allt annað afl?