Hér kemur ljóð sem ég skrifaði fyrir stuttu… A Morning Far Away After the gold rush, the boy stood straight and tall. Her heart so empty and crushed. He had built a wall. The sunlight hit the bricks. A leef fell silent to the ground; with sorrow, pain so sick. No colours, no light…no sound. The sky, she flew away. Left him by the fire. Freedom left astray. She got along; higher, higher. Left alone he felt the loss. The sorrow, lonelyness and pain. Their lifelines no longer cross. She left...

Einn góðan vordag 2004 var ég á leiðinni að skella mér á ball með vinkonum mínum. Þá hefur han pabbi minn (mesti tónlistaráhugamaður sem ég þekki) tekið upp spóluna Neil Youn & Crazy Horse - Rust never sleeps. Hann spólar fram að My My Hey Hey og segir mér að hlusta á þennan ótrúlega gítarleik og þetta fullkomna hljóð. Ég sest forvitin niður í stólinn og fer á ballið orðlaus yfir því sem ég hafði heyrt. Þetta lag er án efa eitt af uppáhaldslögunum mínum. Maður fær aldrei ógeð. Og...