Himininn er blár, þetta er heitur dagur í þorpinu ró og friður sjórinn er sléttur og undurfagur þokan er gengin niður við skerin byrtist knörr ein sem þokast hægt á staðinn í þorpinu er ekki áhyggja nein þótt knörrin sé mönnum hlaðin Á bryggjunni í spenningi fólkið bíður þess að far þetta komi að landi er knörrin rólega að landi líður þeir stökkva í land öskrandi þvílíkt og annað eins blóðbað er ræningjarnir glæpinn fremja margir á staðnum höggnir í spað aðra í rot þeir lemja konur og börn...

Ég leita þín um allt þó aldrei ég þig finni þá er mér alltaf kalt og rúinn inn að skinni Ég leita þín milli glasa þá hlínar mér um sinn ég veit það samt ég hrasa um koll og ekkert finn Ég veit að aldrei gengur að leita að því sem ekki er til í því er enginn fengur að sökkva í svartan hil Um þessa veröld ráfa ég leita en finn ekki neitt ég lít í húmið gráa en finn tómarúmið eitt