Er hægt að vera svo feiminn að það skemmi út frá sér? Er hægt að elska svo heitt að það sé sárt? Er hægt að vera svo úrráðalaus að ekkert snúi lengur upp né niður? Er hægt að vera svo þreyttur að ekki sé hægt að sofa? Er hægt að hata svo mikið en samt þykja vænt um? Er hægt að vera svo sár að það sé óbætanlegt? Er hægt að vera svo sterkur að enginn taki eftir neinu? Er hægt að óttast svo margt að ekkert hræði lengur? Getur lífið verið svo óútreiknanlegt að það fari í flækjur?