Ja þessi listi. Þeir hafa oft verið sýrðir á þessu blessaða blaði en neiiiii ekki eru þetta bestu gítarleikararnir? Andskotinn, ekki getur það verið svo glætan. Ég hef aldrei heyrt talað um að Joni Mitchell væri góður gítarleikari en hún semur og flytur frábæra tónlist. Neil Young sömuleiðis, frábær lagasmiður og “performer” (ég held meira að segja að Óla Palla finnist hann ekkert sérlega góður gítarleikari). Hvar eru Fagen og Becker úr Steely Dan fyrst aðrir litlir spámenn eru á listanum?...

Bendi á frábæra þætti síðdegis á laugard´ögum á rás 2 þar sem saga The Kinks er rakin. Góðir þættir fyrir þá sem hafa áhuga á hljómsveitinni og sögu hennar. Þar kemur ýmislegt fram sem skýrir af hverju Kinks urðu mun frægari í USA en annars staðar og af hverju þeim fór að ganga illa. Það var einfaldlega út af því að plötufyrirtækin neituðu að gera fleiri “concept” plötur (söguplötur) með sveitinni, heldur gefa út eintóma súkkulaði“hittara” fyrir Kanann.

Góð grein, vel unnin og vönduð. Keith Moon átti engan sinn líka sem rokktrommari og ég enginn hefur ennþá náð að leika eftir hinn sérstaka stíl hans á settinu. Ég sem Who aðdándi fram í fingurgóma hef verið að ná mér í helstu skífur hljómsveitarinnar á geisladiskum (á þær flestar á vínyl). Endurútgáfa á plötum eins og “Who´s next” árið 1995 er algjört “möst” hjá Who aðdáendum að eiga. Þar er slatti af aukalögum og stórgóð grein eftir Pete Townshend gítarleikara um tilurð plötunnar og...

Ég vil bara benda þeim á sem hvorki hafa hlustað á plötu Ókindar né vita yfir höfuð nokkuð um þeirra tónlist að lesa plötudóm Árna Matthíassonar í Morgunblaðinu föstudaginn 15. ágúst síðastliðinn. Þar stendur allt sem segja þarf um tónlist hljómsveitarinnar. Þar segir m.a.: “Fyrir ýmsar sakir hefur dregist úr hófi að fjalla um þennan geisladisk Ókindar sem kom út fyrir nokkru. Það er hið versta mál í sjálfu sér en þó aðallega fyrir það að færri en ella hafa haft af því spurnir hvílíkur...