Mér finnst það alltof hefðbundin rómantík… mér finnst rómantík vera… ekki eitthvað sem maður gerir einusinni/oftar fyrir elskuna sína.. heldur ástin sjálf, að geta talað um allt að vera saman að vera eins og samrunnin sál… ekki einn verknaður… en samt, á stað fyrir utan borgina, varminn af vindnum fýkur um mann, það er sumar, kvöldlag og sólin er að setjast niður en teygir arma sína útfyrir skýin og maður fær þessa tilfinningu.. að allt muni lagast… Að lífið sé ekki það slæmt.. með hendur...