Þannig er í pottinn búið hjá mér að ég opna mig aldrei, eða voða sjaldan. Ég á ágæta fjölskyldu en ég tala aldrei við neinn í henni, ég á líka mjög góða vini en ég tala aldrei opinskátt við þá. Svo að lokum á ég kærustu, sem þessi pistill verður að mestu leyti um, ég opna mig ekki einu sinni henni en ég hef þó gert það eitt skipti og endaði það í tárum hjá henni svo mig langar ekki beint að gera það aftur á næstunni. Ég ætla því að röfla hér hvort sem ykkur líkar það betur eða verr, þið...