Nú fer ég í flug eftir tvo mánuði og fyrir u.þ.b. þremur vikum fór ég að upplifa fyrstu hræðsluköstin (svefnleysi, grátköst, ógleði, andköf o.s.frv., þessi týpísku kvíðaviðbrögð), bara liggjandi heima í rúmi að fara að sofa í sakleysi mínu. Martraðir þar sem maður deyr á ýmsan hátt, sogast út, hrapar á land og drepst við fallið, hrapar í sjó og drukknar eða er étinn eru búnar að tjalda og koma sér vel fyrir í hausnum á mér. Áður en ég fer í flug undirbý ég mig eins og þetta muni verða mitt...

Að sjá spegilmynd mína í tárum þínum. Að finna hjörtun slá í takt. Að lesa tilfinningar úr augunum. Að heyra hugsanir þínar um allt. Sérhver stund með þér er lítið skref í langri göngu. Þú verður alltaf hluti af mér og við förum saman í ferðina löngu. ——————- Ég kafna í eigin lífi. Raunveruleikinn rífur mig á hol og svikin loforð stoppa hjarta mitt. Sársaukinn og vonleysið hafa hrifið sál mína brott. Ég veit ekki hver ég er lengur. Þreytan yfirtekur mig. Þreytan á lífi mínu og þreytan á...