1. kafli: Bara draumur (c'est moi) Það var dimmt þarna. Sprungin pera. En það var allt í lagi. Hún var ekki myrkfælin. Röddin var þarna einhversstaðar, en hún truflaði hana ekki. Svo lengi sem röddin héldi sig í burtu. Stúlkan í röndóttu peysunni andvarpaði og ýtti gleraugunum lengra upp á nefið. Þetta yrði ekkert mál. að hafa þurft að ýta pappakössunum til hliðar til að komast að hurðinni. Það gæti hún gert hvenær sem væri. Og hún ætlaði ekki að gefast upp. Hún hafði lofað. Stúlkan dró...