Sterkur endir. Allt annað var einhverveiginn bara að þvælast fyrri endanum. Skiptu setningum niður um línur t.d “þú horfðir á mig með þessum dimm bláu augum sem líktust mest fagur bláu hafi.” “Nokkrar mínútur, nokkrir dagar, nokkrir mánuðir, liðu þar til ég gat loks gleymt þér” Gerir talandan og lesandan í ljóðinu auðveldari. Heldur betur samræmi ef línur haldast að ekki einn og einn löng á milli. En einn sólskinsríkann dag, þegar ég var á röltinu niðri í bæ, Af hverju En í byrjun setningar?...