Saga þeirra er saga mín saga þessi er engri lík saga mín er saga þín saga um ömmu og barn sem búa í Reykjavík. Sorgir áttu saman þær sögðu ei frá þeirri sorg syrgðu saman tvær og tvær sorgmæddar á göngu heim frá Grænuborg. Sungu saman nótt sem dag svefninn og á kvæðin sín sungu ávalt sama brag spurðu: Hvar er mamma, hvar er dóttir mín? Sumir aldrei svörin fá spurningin er þvíumlík sumir aldrei fá að sjá sorgina hjá ömmu og barni í Reykjavík.

Prinsessa, drottning, eiginleg dís djarfari öllum úr fjöldanum rís gegnsýrð, grimmúðug, hjarta úr ís manninn skil eftir í sárum. Elska að drottna Drottinn er ég Ganga á fólki á manngerðum veg óvægin, herská, ægileg glotti yfir mannana tárum. Enga hef samúð ég ríki ein í höllu úr blóði og tilskornum stein enginn fær inngöngu, menn eru mein snúa frá hliðum með brotin bein sný hnífnum þó blæði í sárum. Prinsessa, Iðunn, álfadís Erla, Hallgerður, Freyja grimmari öllum, hjarta úr ís fegurst allra meyja.

Þursar, nornir, dísir dauða spinna nóttu dreyra rauða. Hver er að spinna hvaðan kemur? þrjá í einni, ein í þremur Hver í spuna rokkinn lemur? Sitja saman, berja stokka ata blóði spuna rokka. Hvín í eirum feigra manna hvísla milli bitinna tanna: manna lífi engu unni nornir þrjár hjá Urðarbrunni. Hver er að spinna hvaðan kemur? hver í spuna stokkinn lemur. Þrjár í einni, ein í þermur spinna andans þrá í duld vita örlög öðrum fremur: Urður, Verðandi og Skuld.