Hvort berast hlutir betur inn um nef eða munn í innöndun?

Sem dæmi:
það eru eiturgufur “í kringum mann” og maður vill forðast að anda þeim mikið að sér og maður kemst ekki burt af einhverjum ástæðum hvort ætti maður þá að anda með nefinu eða munninum til að forðast sem mest skaðsemi eiturgufunnar?