Ég átti auðveldara með að læra að heilda í eðlisfræðiáfanganum Afstæðiskenningin og kraftar í hringhreyfingu, en á þeim tíma var ég í stæ303 og kunni því ekki að heilda líkt og flestir sem sátu tímann með mér, heldur en þegar ég tók heila önn í að læra það í stæ503. Stærðfræði finnst mér mun auðveldari þegar maður hefur einhver lokamarkmið fyrir dæmin, t.d. að reikna út krafta sem verka á hlut, heldur en þegar maður byrjar með einhverja tölu/jöfnu/whatever úr lausu lofti gripna, fylgir einhverjum ófrávíkjanlegum aðferðum til að enda með einhverja útkomu sem ekkert gildi hefur heldur.

Ég tók mikla eðlisfræði á sínum tíma og gekk kannski ekkert ofurvel, með 7-8 í lokaeinkunn, en hafði a.m.k. frekar gaman af henni, öfugt við stæ. Mér gekk samt alltaf best í utanbókar-og túlkunarfögum t.a.m. líffræði, efnafræði, ensku, íslensku, sögu o.þ.h.