totally..

eeeen ég útskrifast líka úr grunnskóla 06.06.06! :D

^^

no shit…

Ég þekki ca. 10-15 manns, en ég hef umgengist heilan 92 árgang í skóla, og 95% þeirra voru fífl og hálfvitar.

Það er líka hægt að fermast borgarlega… svona leið til þess að sýna að maður sé ekki tilbúinn að játa trú sína fyrir guði.. en vill samt partí og pakka ;P

Sammála þér í því

Ég verð reyndar að vera sammála foreldrum þínum í því að mér finnst bull að fermast borgaralega. Fermingin snýst um það að játa trú sína og staðfesta skírnarsáttmálann frá því þú varst barn. Borgaraleg ferming er eitthvað sem var sett inn til að vera múltí-kúltí því að “þeir sem ekki eru kristnir mega líka fá fullorðinsvígslu” eða álíka bull. Ferming kristinna manna er ekki fullorðinsvígsla heldur eingöngu trúarleg athöfn. Rétt eins og skírnin. Á þá ekki að hafa líka borgaralega skírn fyrir litlu börnin sem ekki eiga trúaða foreldra? Svo að þau fái nú líka partí og geti farið í fína skírnarkjólinn sem amma heklaði fyrir 50 árum.
Þetta er nátturlega bara bull sem skapast af því að einhver sem ekki skildi tilgang fermingarinnar vildi að barnið hans fengi líka veislu og pakka án þess að játa trú eða fara í kirkju.

Aftur á móti finnst mér alveg gott og gilt að vilja ekki fermast. Það er ákvörðun hvers einstaklings fyrir sig. Fólk þarf sjálft að finna út á hvað það trúir og hvað ekki. Enginn getur tekið þá ákvörðun fyrir annan mann. Fermingarfræðslan er hins vegar góður staður til að skoða huga sinn hvað þetta varðar. Þar er farið í gegn um grundvallaratriði trúarinnar og það er gott tækifæri til að kynnast trúnni og skilja um hvað hún snýst.
Mér finnst mjög einkennilegt að foreldrar þínir vilji að þú fermist þrátt fyrir að þú trúir ekki. Bróðir minn vildi t.d. ekki fermast þegar hann átti að fara í fermingarfræðsluna (þ.e.a.s. haustið sem hún var að byrja). Mamma sagði að hann réði því sjálfur en hann ætti í öllu falli að fara í fræðsluna. Hann gerði það og skoðaði huga sinn vel þennan vetur. Að vori hafði hann skipt um skoðun og tekið þá ákvörðun að hann vildi fermast.
Þetta er ekki svona hjá öllum. Ein stelpa í mínum fermingarfræðslu tíma uppgötvaði það í síðustu viku að hún væri líklega ekki kristin þar sem hún hefði aðrar trúarskoðanir en þær sem bókin greinir frá. Ég veit ekki hvað hún ætlar að gera í því, það kemur í ljós síðar.
En ef þú ert handviss um að þú trúir ekki á Guð þá ættir þú að segja prestinum þínum að þú trúir ekki og spyrja hann hvað honum finnist um að foreldrar þínir séu að þvinga þig til að ljúga frammi fyrir altarinu.
Ég efast stórlega um að hann vilji það og þá væri spurning um að biðja hann að eiga fund með þér og foreldrum þínum til að fá sátt í þetta mál.

Gangi þér vel
Kveðja
Tzipporah