Eru Íslendingar annað hvort ekki í veruleikanum eða einfaldlega geðveikir?

Það er sú spurning sem kemur upp í huga mér þegar vinstri grænum t.d. og besta flokknum er kennt um að landið sé í rúst.

Sjálfstæðis flokkurinn, framsókn og samfylkingin voru við völd öll þessi ár og áratugi.

Mín spurning er sú: Er fólkið hérna virkilega að biðja um kreppu númer tvö?
Er ekki tími til að stofna svona eins og nokkra TUGI geðveikrahæla hérna?

Því að ekki get ég séð betur en að Íslendingar séu úti að aka frá öllum raunveruleika.

Og nú ef þeir eru svona óánægðir af hverju versla þeir enn við bónus og alla hina?

Af hverju ekki Fjarðarkaup og Kost? Einu sem eru saklausir af þessu hruni.

Og af hverju fara þeir ekki þá bara að mótmæla niður í bæ í stað þess að væla eins og SMÁBÖRN á netinu?

Og af hverju fara þeir þá bara ekki sjálfir að bjóða sig fram til að koma fram breytingum?

Því að þeir eru latir, þrjóskir, trúa því að allt sem þeir segja sé sannleikurinn, raunveruleikafirrtir, og fáfróðir upp til hópa virðist vera.