Sæll.

Ég held að Ingibjörg hafi ofmetnast við endurkosningu síðast,
en endurkosning hennar einungis tilkomin vegna þess að maður úr landsstjórn fór á móti henni, ekki vegna afreka hennar sérstaklega pólítiskt.

R-listinn í Reykjavík hefur nefnilega stjórnað með jafnvel meiri markaðshyggjusjónarmiðum en landsstjórnin, þar sem láglaunapólítikin var fest í sessi með þáttöku verkalýðsforkólfa upphaflega í R-lista bandalaginu og farið var að flokka fólk í síbúa og ´nýbúa öllum að óvörum er hellti olíu á eld fordómagirni og snerist þannig í öndverðu sína um leið.
Þessi bæklingur sem gefin var út af Reykjavíkurborg bjó því sjálfkrafa til fordóma.

Ósamstarfshæfni borgaryfirvalda í Reykjavík og landsstjórnar m.a. á vettvangi heilbrigðis, og samgöngumála, menntunar og fl. þar sem hver vitleysan og þrjóskan á fætur annarri á báða bóga í ákvarðanatöku hefur kostað heilmikið, er til skammar fyrir aðila alla.

Nægir þar að nefna það að borgin vissi ekkert um hvað ríkið
greiddi mikið hlutfall prósentulega af öldrunarþjónustu á landsvísu er aftur segir nokkuð mikið um vitund um þann málaflokk í raun.

Félagslegar áherslur voru þær að markaðsvæða félagskerfið með
svo kölluðum Félagsbústöðum, og fara offari í innheimtu stöðumælagjalda svo dæmi sé tekið.

Fyrsta verk Ingibjargar var hins vegar að breyta þvi er forveri hennar hafði efnt sem kosningaloforð af hálfu þess hins sama, sem var það að greiða foreldrum fyrir að dvelja heima með börnum sínum í stað þess að byggja og byggja leikskóla fyrir börn að fæðingu.

Fóstrufélagið þáverandi ( kerlingafélag ) gaf út yfirlýsingu í kjölfarið að það væri allt að því óhollt fyrir foreldra að reyna að ala börn sín upp sjálf og þau væru betur komin á stofnunum, hjá menntuðum fagaðilum, þótt rannsóknir þar að lútandi segi allt annað í raun.

Þetta er smá sýnishorn af stjórnarháttum sem mér eru minnisstæðir í viðu samhengi.

Með kveðju.
gmaria.

hugsjón.

Það eru alveg nú tíðindi fyrir mér að ég sé “d-lista manneskja”
því ég hef enn ekki gengið í stjórnmálaflokk hér á landi né heldur starfað með nokkrum slíkum.

Satt best að segja skiptir það mig engu máli hvar í flokkum menn
standa sem ganga fram með ótrúverðugleika, því í mínum huga flokka þeir hinir sömu sig sjálfkrafa í annars flokks stjórnmálamenn hvort sem um er að ræða ráðherra eða borgarstjóra.

Málefni Reykjavíkurborgar snúast EKKI um það hvort meiri eða minni hluti þjóðar vilji breytingu á landsstjórn, enda ákveða landsmenn slíkt sjálfir við kosningu til þings.

Borgarbúar hafa hins vegar kosið forystu til sveitarstjórnar í Reykjavík, sl vor., þar sem Ingibjörg Sólrún gaf kost á sér sem borgarstjóraefni og hlaut til þess brautargengi.

Yfirlýsingar þeirrar hinnar sömu við kjósendur sína fyrir kosningar þess efnis að hún myndi ekki hverfa á braut til þáttöku í landsmálum, frá stjórn borgarinnar, voru afgerandi.

Sökum þess er sú ákvörðun er hún hefur nú látið frá sér fara,
hrein og bein svik við kjósendur.

Að Ingibjörg sé “ eini lykillinn að mögulegri breytingu ” verður að telja vægast sagt fjarstæðukenndur málflutningur, ekki hvað síst í ljósi þess að stjórnunarhættir hjá Reykjavíkurborg hafa verið ef eitthvað er, enn verri en hjá ríkinu í offari skatta og
þjónustugjöldum alls konar, láglaunapólík o.s.f.rv.


Ég vil benda á það að öll þjóðin býr enn ekki í Reykjavík sem betur fer, og mér best vitanlega hefur enn ekki verið gerð skoðanakönnun á landsbyggðinni um “ hugmynd ” borgarstjóra til framboðs fyrir einn flokk af þremur er sú hin sama tók að sér að standa fyrir sem borgarstjóraefni í höfuðborg landsins.
( sem hún hlaut kosningu til )

Spurning þín “ Eiga lykilmenn flokkanna að setja flokkshagsmunina ofar hagsmunum fjöldans ? ” er spurning sem Ingibjörg Sólrún Gísladóttir þarf að svara fljótlega, ásamt svila sínum Össuri Skarphéðinssyni, formanni Samfylkingarinnar
þar sem sú hin sama hefur kosið að ganga fram með því móti sem hún hefur nú gert að ég held mér og öðrum til undrunar.

Virðing hennar fyrir því bandalagi flokka sem hún stendur sem kosinn borgarstjóri og inniheldur hvoru tveggja VG og Framsókn í borgarstjórn er nákvæmlega ENGIN og í ljósi þess má segja að allt eins sé óþarft að viðhafa lýðræðislegar kosningar eða standa að hvers konar samstarfi á stjórnmálasviðinu til þjónustu við almenning, því almenningur er hafður að engu í því sambandi.

Sá flokkur þ.e samfylking, sem borgarstjóri hyggst nú setjast í framboð fyrir
til þings sem kosinn fulltrúi R-lista, þ.e. samfylkingar, framsóknar og vg,
við stjórn borgarinnar,
hefði nefnilega ekki einn og sér náð meirihluta við stjórn höfuðborgarinnar.

Það er hverjum heilvita manni ljóst.

Hókus pókus aðferðir formanns Samfylkingar ættu með réttu að leiða til afsagnar þess hins sama hið fyrsta ef meiningin er að veita trúverðuga andstöðu gagnvart sitjandi stjórn hér á landi, sem enginn hefur verið allt kjörtímabilið síðasta.

Sá pólítíski loddaraháttur sem hér hefur verið skráður á spjöld sögunnar við það að hafa ´“ lýðræði að hentugleikum sérstakra flokkshagsmuna ” er til skammar og sízt til þess fallin að
breyta nokkru einu þvi einasta sem hér er þörf að breyta í þessu landi heldur þvert á móti til að drepa málum á dreif þar sem enginn einn mun þar eðli máls samkvæmt breyta því sem breyta þarf þótt klifrað hafi á toppinn um tíma.

kv.
gmaria.

Þú leggur að jöfnu að það séu hagsmunir allra landsmanna að Ingibjörg fari á þing, samfylkingin virðast hafa þessa skoðun og skilur ekki að það er mikið af fólki í öðrum flokkum sem vill einmitt ekki Ingibjörgu á þing og vill ekki breytingar á stjórnarfarinu.

Það má alveg færa rök fyrir því að Ingibjörg yrði að bregðast við kröfum um að hún færi á þing, en mér finnst svo undarlegt að samfylking sjái ekki sjónarmið samstarfsflokkanna.

Hagsmunir flokksins eru hagsmunir fólksins í flokknum. Ingibjörg er ekki málsvari stefnu framsóknarflokksins og því er framsókn ekki að taka hagsmuni flokksins fram fyrir hagsmuni fjöldans því þeir telja sína stefnuskrá væntanlega þá bestu fyrir fólkið, alveg eins og aðrir flokkar.

jonr.

Sama fólkið og kaus R-lista , vg, framsóknar, og samfylkingar ásamt ingibjörgu, flytur sig ekki yfir til samfylkingar í kosningum til þings, og yfirgefur vg, og framsóknarflokkinn sem flokksmenn.

Það er dagljóst og skiljanlegt.

“úlfvaldur ” eins og þú segir er í þessu tilviki Ingibjörg sem allt í einu ákveður að dansa sinn einkadans við samfylkingu og hefur gefið skít í framsókn og vg, þótt starfi fyrir þá líka sem borgarstjóri.
Ég tel að sama eigi að gilda um borgarstjóra sem brýtur samstarfssamning og segir eitt í dag og annað á morgun , við samstarfsaðila, og aðra starfsmenn hins opinbera.

Okkur vantar sízt af öllu skort af siðferði í opinberri stjórnsýslu og framkomu stjórnmálamanna á þeim vettvangi.

Ef Ingibjörg fer fram og dettur inn á þing úr fimmta sætinu, verður hún ekki bara fljótt leið á því að vera á þingi og skiptir þar aftur um skoðun ?

Hver getur treyst því ?

kv.
gmaria.

jonr: Að segja að stjórnmálamenn hafi rétt til að skipta um skoðun eins og annað fólk er alveg satt. EN ég held að þetta sé ekki skoðanaskipti heldur pólitískt plott frá upphafi… Ingibjörg ætlaði sér greinilega aldrei að sitja allt kjörtímabilið.

Davíð að gerði þetta með svipuðum hætti og Ingibjörg (skilst mér, var ekki farinn að fylgjast með politík þá). EN hann kom þó amk aldrei fram á sjónvarpsskjá landsmanna með yfirlýsingar um að hann ætlaði sér als EKKI í framboð til alþingis.

Stjórnmálamenn mega skipta um skoðun eins og annað fólk, það er alveg rétt.

En þetta er spurning um traust líka. Ég er ekki viss um að R-listinn væri í meirihluta ef hún hefði ekki gefið upp fyrir kosningar að hún væri ekki á þing.

Í mínum augum var það hrein og klár lygi með það að markmiði að tryggja R listanum meirihluta. Það er trúnaðarbrestur á milli Ingibjargar og kjósenda annarsvegar og samstarfsflokkanna hinsvegar.

Það er ekki hægt að mótmæla þessu, miklu eðlilegra hefði verið að segjast ætla á þing og finna arftaka!

Fólk sem kýs Ingibjörgu aftur eftir þetta er í fyrsta lagi að líta framhjá þessum svikum - en fyrir suma þá getur verið að fólk meti það einfaldlega sem svo að það borgi sig samt að kjósa hana, en það er auðvitað allt annar handleggur.

Eitt í viðbót skiptir máli hér. Fylgi D og R lista er ólíkt að því leitinu til að lang flestir sem kjósa R lista eru að kjósa Ingibjörgu en í D lista er fólk að kjósa eina heild. Þegar Ingibjörg er farin höfum við eftir sem áður höfuðlausann her.

Ég gat vel sætt mig við stjórn Ingibjargar á þeim forsendum sem hún var kosinn, en ég get ekki sætt mig við meirihluta R lista í Reykjavík eftir að hún er farinn.

Brostnar forsendur, brostinn samningur - þetta væri riftun í viðskiptum!

deus.

Þú hafðir ekki fyrir því að láta mig vita af þessu svari þínu en það hefur verið nokkuð algengt á stundum undanfarið.

Hvoru tveggja traust og trúverðugleiki Samfylkingarinnar sem flokks sem og framkoma borgarstjóra gagnvart sínum kjósendum og samstarfsflokkum í því leikspili sem kjósendum hefur verið boðið að meðtaka í þessu efni er til þess að færa íslensk stjórnmál á lægra plan, því miður.

Það mun því ekki duga að hengja bakara fyrir smið og kenna framsóknarmönnum eða vg um fluprugang og fljótræði formanns samfylkingar og borgarstjóra í þessu efni sem orsakaði einfaldlega viðbrögð þeirra hinna sömu í samræmi við vinnulag.

Kjósendur kjósa ekki að láta hafa sig að fífli og greiða atkvæði þeim er síðan kýs að hlaupast undan merkjum með því móti sem
nú er raunin og þeir er slíkt viðhafa munu einfaldlega uppskera eins og þeir sá, og allar tilraunir til þess að kenna öðrum um og slá þannig ryki í augu kjósenda er eitthvað sem vel upplýstur almenningur sér í gegn um.

kv.
gmaria.