mér finnst nú alger óþarfi að vera velta sér uppúr slíkum hlutum. bara finna sér kellingu sem vill eiga barn með þér og hafa það þannig. Held að enginn myndi vera sáttur við að koma barni í heiminn sem væri til þess neitt og móðirinn vildi ekki.

Þú kemur þarna inn á mjög merkilegan hlut. Málið er að réttur karla í þessum efnum er enginn. Eins og þú bendir á, þá eru fóstureyðingar löglegar á Íslandi og þar með möguleiki sem oft er gripið til. Það eru þó fleiri hliðar á þessu máli en þú nefndir. Gefum okkur t.d. að það hafi orðið ótímabær getnaður, eins og svo oft gerist, og að faðirinn tilvonandi sé ósáttur við að eiga að verða faðir. Hann getur t.d. haft ærnar félagslegar ástæður til að fara fram á fóstureyðingu, svosem slæman efnahag, á e.t.v. mörg börn fyrir, ekki útlit fyrir að parið ætli að vera saman, o.s.frv.
Í svona tilviki hefur faðirinn ekkert um málið að segja! Konan getur ákveðið, fyrir þau bæði, að barnið skuli fæðast og þar með að faðirinn eigi að borga meðlög og annast sínar skyldur upp frá því. Hún getur líka ákveðið að láta eyða fóstrinu, alveg upp á sitt einsdæmi, og það kemur föðurnum heldur ekkert við, -eins og þú bentir á.
M.ö.o. er faðirinn 100% réttlaus, hvernig sem litið er á málið!

Ég á mér..held að flestar konur fari nú ekki í fóstureyðingu nema þær séu búnar að tala við kallinn sinn..fóstrið er vísindalega ekki orðið barn þegar það er ekki orðið 3ja mánaða þannig að þetta er eiginlega ekki að drepa eitthvað.. en ekki rífast ef þetta er ekki rétt hjá mér.. ég bara las þetta í blaði.. mér finnst að fóstureyðingar eigi að vera leyfðar.. það er miklu betra að fóstrinu sé eytt frekar en ef það fæðist og foreldrarnir vilja kannski ekki eiga það og vera annahvort vondir foreldrar eða henda barninu út (einsog gerist stundum). En þetta er nú samt sem áður bara mitt álit…

“Þegar barnið er fætt þá fær móðurin yfirleitt forræðið. Og faðirinn þarf að borga meðlag með barninu.”

Ef parið býr ekki saman, þá fær móðirin yfirleitt forræðið og faðirinn borgar meðlag, alveg rétt. Eitthvað athugavert við það? Konur fá oftar forræðið vegna þess að þær eru almennt reyndari í að passa börn heldur en karlar. Hve marga stráka þekkir þú sem drýgðu tekjurnar með barnapössun frá tíu ára aldri og uppúr, og hve margar stelpur? Hvort er oftar beðið um að passa á meðan að mamma og pabbi fara út í búð, stóri bróðir eða stóra systir (þegar það er a.m.k. eitt stykki af hvoru á heimilinu)? Hvort eru það strákar eða stelpur sem fá oftar dúkkur og dúkkudót í jóla- og afmælisgjöf og eru hvött til þess að vera í dúkkó? Þar sem að svörin við þessum spurningum eru oftast nær stelpunum í hag (ég þekki engan strák sem vann sem barnapassari, en önnur hver stelpa í bekknum mínum (eða svo sýndist mér) passaði börn. Og það eru stelpur sem fá dúkkur og eru beðnar um leika sér rólega í dúkkó, ef bæði er að finna stóran bróður og stóra systur á einu heimili er það nær undantekningarlaust stóra systir sem passar), þá er eðlilegt að ætla sem svo að konur hafi meiri reynslu í umönnun barna.

Og ef það er ekki nóg, þá má benda á að fátt er talið eins hollt fyrir ungabörn og móðurmjólkin. Þar sem faðirinn er eðlilega ófær um að framleiða slíka mjólk yrði hann ýmist að fara reglulega til móðurinnar og fá mjólkina, eða þá að gefa barninu einhvers konar blöndur. Hið fyrra getur reynst ansi snúið ef þau eru á kafi í forræðisdeilu, og hið síðara er bara ekki eins hollt. Og þá höfum við tvö rök með því að konur eigi almennt og yfirleitt að fá forræðið.

Fari svo að þau búi ekki saman, foreldrarnir, og að barnið lendi hjá móðurinni, þá er ekkert sjálfsagðara en að faðirinn borgi meðlag. Þetta er jú hans barn, og hann skal taka ábyrgð á því að eins miklu leyti og hægt er að láta fólk bera ábyrgð á eigin gjörðum.

Og hvað er að því þótt kona geti farið í fóstureyðingu án þess að segja eitt aukatekið orð við faðirinn? Hún kann að vera í þeirri stöðu að hún hafi engan tíma til að vera ólétt - kannske lendir níundi mánuðurinn akkúrat þegar mest er að gera í skóla eða vinnu (lokapróf/lokaritgerð/jólagjafakaupatími). Kannske vill hún ekki ganga með barnið. Auðvitað mætti hér nota sömu rök og ég notaði áðan - að fólk skuli taka ábyrgð á því sem það gerir. Þau eiga hins vegar ekki eins vel við hér. Fóstureyðing er eins og neyðarhemill ef venjulegar bremsur virka ekki - og varla er hægt að skamma mann fyrir að taka í neyðarhemilinn ef hinar bila.

Og í öllum bænum - lærðu að brúka kommur …

ég efast um að konan myndi vilja gefa barnið frá sér þegar að hún hefði eignast það.

þetta með að konur fá næstum alltaf forræði yfir börnunum fynnst mér mjög asnalegt þar sem ég veit um marga krakka sem hefðu verið betur komin hjá feðrum sínum.

Mér finnst að réttur konunnar til að ráða yfir eigin líkama eigi að vera sterkari en réttur karlmannsins til að taka að sér barnið. Ef einhvern langar í barn, þá getur hann bara eignast það með konu sem langar líka í barn.

Réttur karlmannsins til að eyða fóstri hlýtur síðan líka að ganga á rétt konunnar til að ráða yfir eigin líkama og ef hann hefði rétt til að þvo hendur sínar af barni sem hann vildi á sínum tíma að væri eytt, þá gengur það á rétt barnsins til að þekkja pabba sinn og fá stuðning frá honum, m.a. fjárhagslega.

Hvort sem þetta er réttlæti eða ekki, þá er bara frekar lítið að gera í þessu vegna hins líffræðilega munar sem er á kynjunum. Bara um að gera fyrir menn að nota smokkinn og vona það besta. Ef hins vegar kemur barn undir, þá alla vega sleppur maður við að taka þá ákvörðun hvort því sé eytt eða ekki.

Ef það væru karlar sem myndu ganga með börnin og myndu ráða því 100% hvort þeir myndi eignast barnið eða ekki, þá get ég rétt ímyndað mér hvað kvenmenn myndu kalla okkur stráka miklar karlrembur og aumingja.

Konan má fara í fóstureyðingu ef henni finnst hún ekki tilbúin til að ala upp barn, en ef föðurnum finnst hann ekki tilbúinn að ala upp barn ?
Þá bara “æj æj, átt bara að taka afleiðingunum”.
En ef konur eru ekki tilbúnar til þess, þá þurfa þær ekkert að taka afleiðingunum.

Bara eitt af því sem mér finnst fáránlegt og á líklegast aldrei til með að komast neinn botn í svona mál.

Hvernig getur karlinn farið fram á að konan láti eyða fóstrinu án þess að sannanir liggi fyrir að barnið sé hans?

Annað eins hefur nú gerst! Stelpur/konur telja kannski vitlaust, eða hafa fleiri en einn möguleika en láta ekki vita af því.

Ég bý nú ekki yfir líffræðiþekkingu til að geta fullyrt að möguleikinn sé ekki fyrir hendi. En eftir því sem ég best veit þá kemur faðernið venjulega ekki fram fyrren barnið er fætt.

Annars tek ég undir það sem aðrir hafa skrifað hér að ofan. Karlinn veit að hverju hann gengur og þess vegna er það á hans eigin ábyrgð að nota getnaðarvörn!

Smá fróðleikur til upplýsinga (af því að það er alltaf sagt að mömmurnar fái (næstum) alltaf forræðið).
Af þeim málum þar sem feður hafa sótt um forræði barnanna og móðir hefur ekki samþykkt það, þannig að forsjármál var rekið, þá fá feður forræðið í 40% tilfella. Sem mér finnst nú bara nokkuð há prósenta svona miðað við hefðbundin kynhlutverk og ímyndina sem við höfum af þessum málum. Og alls ekki hægt að segja að mömmurnar fái alltaf forræðið.
Er ekki bara málið að feður sækja sjaldnast um forræði barnanna? Og af hverju skyldu þeir ekki gera það?

Merkilegt að í forræðismálum er réttur barnsins látin vega þyngra en bæði réttur föður og móður. Hinsvegar varðandi fóstureyðingar fellur réttur barnsins(fóstursins) niður í neðsta sæti. Mér finnst alltaf jafn merkilegt hvað fáir hugsa um rétt ófædda barnsins í þessari umræðu.

Mér finnst nú ekki hægt að tala um að “bara finna sér kellingu sem vill eiga barn með þér”. Málið getur verið miklu flóknara en það og óvirðing að halda því fram að kallmenn sem vilja eignast börn þurfi bara skrokka til undaneldis…

En varðandi rétt föðurins er auðvitað ekki hægt að segja að það sé sanngjarnt að hann ráði engu um barneignirnar. Það bara getur ekki verið öðruvísi. Ef faðirinn hefði einhvern lagalegan rétt til að segja til um fóstureyðingu eða fæðingu þá værum við komin á frumstig í siðmenningu, þar sem kúgun á konum gæti verið réttlætanleg samkvæmt lögunum. M.ö.o. þær gætu verið neyddar til að eiga barnið eða eyða því.

Í ótilgreindum fjölda tilfella getur verið að málstaður föðurins sé verjanlegur eins og í dæminu um ábyrga föðurinn sem vill eignast barnið og taka ábyrgð á því. En slíkt er ekki hægt að setja í lög af ofangreindum ástæðum.

Svo það lítur út fyrir að það virki best að tala saman fyrir fram og nota getnaðarvarnir ef ekki er óskað eftir barni :) Ef slysin gerast þarf svo að taka ábyrgð á gerðum sínum… við vitum öll fyrirfram að smokkar eru bara 97% öruggir!

Það virðast flestir, sem hafa kommentað á þess grein, halda að þetta sé eitthvað léttvæg ákvörðun hjá konum og ekkert mál að skella sér bara í eina fóstureyðingu og að þetta sé jafnvel notað sem getnaðarvörn í mörgum tilfellum. Það má vel vera að þetta sé þannig í einhverjum tilvikum en ég held að hjá flestum sé þetta ein erfiðasta ákvörðun sem þær þurfa að taka. Ég á ekki börn né hef farið í fóstureyðingu en flestar konur sem ég hef talað við um þetta mál og hafa gengið í gegnum þetta, finnst þetta hafa verið mjög erfið ákvörðun og fóstureyðingin sjálf tók mikið á þær jafnvel þó þær séu handvissar um að það hafi verið rétt að láta framkvæma hana.

Ég held að konan eigi að ráða mestu um það hvernig hún vill nota líkama sinn, það á enginn að geta sagt henni að fara í fóstureyðingu eða eignast barn.
Þetta er eins og ef karlar væru neyddir til að gera stelpur óléttar eða að fara í ófrjósemisaðgerð.

Ég held að punkturinn sé með þessu að maður á að fá að gera það sem maður vill við eigin líkama!

já en konan vill kannski bara ekkert eiga barn einhvers staðar út í heimi sem að hún lét ættleiða frá sér, kannski væri þá bara besta lausnin að fæða barnið bara aldrei…..hún ræður auðvitað yfir sínum líkama og svoleiðis og karlinn getur ekki neytt hana til að kveljast í níu mánuði að minnsta kosti, koma barninu út og allt sem því fylgir og eiga barn sem að hún vill kannski bara að sé ekkert til….þetta er pæling… kv. Syndaselu