Ég fann þessa sögu í “My Documents” þar sem hún var bara hálfkláruð svo ég ákvað að klára hana bara og senda hana inn hérna. Ég myndi senda hana á sögukubbinn (hann er enn til er það ekki?) en ég er ekki með leyfi.

Úr fyrri sögu (það er engin fyrri saga):
Ellilífeyris þeginn Kalli Páls uppgötvaði á 20sta afmælis deginum sínum að tennurnar hans voru geimverur sem ætluðu að taka yfir heiminn svo hann plantaði hundamat í garðinum sínum.

The ledgend of Kalli Páls
Episode II
Attack of the Skrímsli sem var búið til úr útrunnum hundamat. (úbbs spoiler)

Kalli hljóp eftir götunni eftir að hafa stolið sokkum ömmu sinnar.
“He, he, he” sagði Kalli ánægður með sig. “Þeim grunar mig aldrei.”
Næsta dag var Kalli dæmdur í þriggja ára fangelsi.
“Ó, nei en hvað ef geimverurnar gera árás og ég get ekki verndað harðfiskssafnið mitt” sagði Kalli.
“Ekki örvænta” sagði maður nokkur sem stóð nálægt. “Ég mun kynna þig fyrir lífinu í fanglesinu. Við verður bestu vinir.” Hann greip utan um Kalla.
“Já, en þú ert ekki persóna í sögunni” sagði Kalli.
“Ég vildi bara vera með” sagði gaurinn og hljóp grátandi burt.
En óttist eigi sagan heldur áfram! … Hvað menið þið “Ohhhh”? LEIÐIST YKKUR?!?… *kýl*… HVAÐ UM NÚNA?!?… Gott.
Lífið í fangelsinu var erfitt, á hverjum degi þurfti Kalli að grafa eftir demöntum sem hann fékk ekki að eiga. Á hverjum degi stiknaði hann í sólinni. Honum fannst eins og hann gæti ekki haldið áfram allan tímann en hann hélt áfram að grafa því hann átti einn hlut eftir, vonina!
“Uuuu… Kalli þú veist við þurfum ekki að grafa”
“Ó… hehe” Kalli fleygði skóflunni burt og fór í sólbað.
En það var ekki allt sem gerist í fangelsinu. Á hverjum degi planaði Kalli flótta ásamt félögum sínum Skúla, Bjarna, Finni og Skúla.
“Svona gerum við þetta” sagði Kalli og benti á illa teiknaða flóttaáætlun. “Fyrst tökum við skóflur og gröfum göngin út úr fanglesinu, svo förum við beint úr í búð og kaupum betri skóflur sem við verður fljótari að grafa með, gröfum svo önnur göng inn í fangelsið og notum nýju skóflurnar til að grafa okkur út.”
“Vá, maður þú ert geeeeeeðveikur” sagði Finnur með eins aulalegri rödd og hægt var.

Næstu daga grófu þeir göngin á meðan Kalli lakkaði á sér táneglurnar og gaf þeim nokkur svipuhögg ef þeir voru ekki að vinna nógu hratt.
“Loksins” sagði Kalli stoltur. “Loksins eru göngin tilbúin. En ég hefði ekki getað gert þetta einn nema með smá hjálp frá ykkur. Jæja drífum okkur.” Kalli hrinti Finni ofan í göngin. Finnur datt niður og gaf frá sér: “AAAAAAaaaaaahhhhhhhh… DUNK”-ish hljóð.
Kalli grandskoðaði göngin í ákveðinn tíma og komst að lokum að þeirri niðurstöðu að göngin hefðu átt að vera grafin áfram en ekki niður.

En ekki halda að dauði Finns stoppi félagana (þó þrír þeirra séu ekki komnir með neinar línur enn) í að brjótast út. Þeir munu halda áfram þangað til þeir sleppa (úbbs annar spoiler.)

TÚ BÍ KONNTINNJÚD… ?

P.s. Ég skrifaði þetta bara því mér leiddist. Og fyrst sagan var þá komin ákvað ég að senda hana hingað inn.